10 december 2016

het toppunt van samen zijn

Twee weken geleden. Neefje van vijf komt een nachtje logeren, terwijl de grote broers met mama en papa naar de film gaan. Gewapend met een koffer vol klei. Want het neefje houdt van knutselen.

"Weet je nog dat je mij beloofd hebt dat we samen een roze lamp zouden maken?" Ja, dat weet ik nog. Maar als ik pas de avond voordien weet dat je komt, heb ik geen tijd meer om naar de winkel te gaan.

Een knuffel maken, was een waardig alternatief.


Waren voor mijn rekening: stof knippen (want het moest snel gaan, om 10u werd hij alweer opgehaald), de stof vasthouden tijdens het naaien.
Waren voor zijn rekening: de stofjes kiezen, de naaimachine bedienen en het knuffeltje opvullen.
Het patroon is de verdienste van mevrouw Khadetjes.

Nog nooit waren we zo samen, hij en ik. En ik vond het zalig. Zo zalig dat ik mijn avondeten ervoor gelaten heb (hij had al gegeten en wou alleen maar naaien). Zo zalig dat we in pyjama en voor het ontbijt hebben verder gewerkt. Ah ja, want de knuffel was het belangrijkste. Aankleden en eten deden we wel in de gauwte, vlak voor mama hem kwam halen.

Het ventje is zo superfier. En ik helemaal warm en ontroerd wanneer ik eraan terugdenk.

15 november 2016

frutselknoopjes

Ik viel voor de frutselknoopjes. Niets aan te doen. Alleen daarvoor al zouden er knuffeldoekjes gemaakt worden. Dankjewel, mevrouw Khadetjes voor je schitterend initiatief en je al even schitterende patronen!


Werken met nicky velours was andere koek. Alsof al mijn naai-skills in rook waren opgegaan. Dat rekt, dat verschuift, dat zorgt kortom voor frustratie. Ondanks vijf geknipte exemplaren wou ik er bij de tweede de brui aan geven. Maar bandwerk loont: bij de vierde had ik de slag eindelijk te pakken.

Een tochtje door de miezerige regen later, zijn de vreetz'oppers, de knuffeldoekjes en de pennenzakjes (waar ik niet onverdeeld gelukkig over ben) afgegeven in de Stoffenkamer.

Blij dat ik meedeed.

13 november 2016

een late bloggers for life actie

Vanaf mijn computerscherm staren vijf vrolijke en lieve monsterachtige wezentjes me aan. Ze zijn de aanleiding om na twee maanden blogstilte nog eens een bericht het wereldwijde web in te sturen. Hoewel ik nog steeds geen fan ben van bandwerk, primeerde hier de stelling "één is geen".



Ik stel me voor dat een kind op de kinderoncologie in Gent uit een grote mand een vreetz'opper ofte zorgenvriendje kiest. Het badstoffen hoofdje vangt tranen op, de mond tracht leed te verzachten en het hart is streelzacht. Dat het ziekenhuis maar een verre herinnering mag worden, dat wens ik al die kinderen toe.

13 september 2016

het favoriete springplekje herontdekt

Een dag spoedverlof. Eigenlijk twee, want ook nog morgen. Ik werk als business analist en dat is me op het lijf geschreven. Maar de ambtenarij... Wij zijn niet verenigbaar. Ik plichtbewust, veel verantwoordelijksheidszin en een teamplayer. De ambtenarij, of toch die enkele collega's die haar clichébeeld met verve vertegenwoordigen, laks, de weg van de minste moeite, je-m'en-foutisme.
Wanneer ik uit pure machteloosheid de neiging om te gaan gillen met moeite kan onderdrukken, mijn toevlucht moet nemen in het toilet om de tranen de vrije loop te laten, dan is het tijd voor verlof.
Gelukkig kan dat zomaar, van vandaag op morgen.


het favoriete springplekje herontdekt

Ik deed wat ik het liefste doe: naaien. Eerst werd de laatste hand gelegd aan mijn Lotta skirt. De derde ondertussen. Nummer één deed het goed. Maar bleek iets te breed (ondertussen weet ik dat ze al behoorlijk uitgerokken is). Nummer twee was een maat kleiner. Overmoedig. Buik intrekken, rits dichtdoen, krak... Nummer drie ergens tussenin. Buik intrekken is nog een vereiste, maar de rits houdt het. :-)


Daarna was het de beurt aan mijn favoriet der kleine tasjes. Maar dat is voor een andere keer.

weetjes:
patroon:  Lotta skirt van Compagnie M.
               maat XXL, maar dan 2 cm versmald                    
stof:        Cloud9 Poppy Turquoise van bij Pieke Wieke           
               Viscose voering van bij Stoffen Artevelde       

11 september 2016

toch niet zo klein

Ik zag de Pearl Wallet Clutch en dat leek me een ideaal, klein opbergtasje voor mijn trein- en werkbenodigdheden. Treinkaart, badge van de fietsenstalling, badge van het werk. Niet meer dan dat.

Op de één of andere manier was ik blind voor de afmetingen die het patroon vermeldde (7,5" op 4,5"). Dus op het einde van de rit zit ik met een grote portefeuille. Eén die me weliswaar te mooi is om niet te gebruiken. De drie voornoemde kaarten hebben een zee van plaats.



weetjes:
patroon:  Pearl Wallet Clutch van Swoon Sewing Patterns
stof:        stoffen katoen van bij Pieke Wieke (denk ik, maar in elk geval niet meer in voorraad)           
               Decovil light
               Vlieseline plakkatoen G700
grootte:   19 cm lang, 11,5 cm breed

2 september 2016

meet Oke

Ze was een probeersel... Kan ik een pop maken die voor niemand in het bijzonder is? Kan ik daar zoveel tijd en aandacht insteken, wanneer ik niet zo emotioneel betrokken ben? Plan was om een tiental poppen te maken en dan ergens december volgend jaar op een markt te gaan staan.

Maar het plan is voortijdig afgebroken. Iets te enthousiast met de viltnaald... En krak zei de naald, ergens diep in het hoofd. De kans dat die naald nog zijn weg naar buiten vindt, is klein, denk ik. Maar toch kan de pop niet meer weg.

Ik zie wel of het experiment ooit nog eens verdergaat.


O, ze heet Oke. Een Scandinavische naam, eindigend op "e". Doet het altijd bij mij.


weetjes:
patroon pop:          Floppy Baby Doll Pattern van LaliDolls
patroon kleertjes:   eigen maaksel
poppenmateriaal:   Kamrin's Poppenatelier

27 augustus 2016

na de poppen de tassen

Soms moeten gewoonten eens omgegooid worden. Een tikkeltje risico. Zo had ik een aantal weken terug een bui van "laat ons eens wat vrouwelijker doen". Dat was in de stoffenwinkel. Ik ging met groen in gedachten en kwam terug met roze, bordeaux en bloemetjes. En hmmm, ik vind de tas heel mooi, dat wel, maar ze is me niet bepaald op het lijf geschreven. Wordt een nu-en-dan-tas, voor de chiquere gelegenheden.

Sydney Crossbody

Het kunstleder is een tussenstap naar echt leder. Ik schreef me in voor een opleiding lederbewerking, maar sta op de wachtlijst. Ik duim voor lastminute annulaties, maar ik vrees dat het voor volgend schooljaar zal zijn.

Kunstleder strijk je niet. Dat weet ik. Tegen kunstleder bots je ook niet per ongeluk met een strijkijzer. Dat heb ik ondervonden. De schade is beperkt, gelukkig.


Daarvoor nog was een andere tas aan de beurt. Een herhaling van deze, op vraag van een collega. In tegenstelling tot hier, werd ze gemaakt zonder uitstellen en zonder al te veel moetens. Een positieve vooruitgang. Maar dan dat geld vragen... Daar hou ik niet van! Nu een absoluut minimum. De volgende keer is er misschien meer lef om ook een kleine surplus voor de werkuren te vragen.
Enerzijds is er de trots. Daarnaast is er vooral bezorgdheid en een ontwijken van elke blik op de tas. Wat overigens niet zo eenvoudig is, want ik ga elke middag met de collega (en de tas) lunchen in de refter.

Harriet Expandable Tote

Zo, dankzij jullie bemoedigende berichten is het bloggen weer van start gegaan. Dankjewel daarvoor!
Rest me nog tal van kledingstukken te laten zien. Misschien. Later. Het lijf en ik zijn niet te beste vriendjes heden ten dage. Een reden waarom ze nog niet gefotografeerd werden.

Een fijn weekend gewenst!

weetjes:
patroon:  Sydney Crossbody van Swoon Sewing Patterns
stof:        stoffen katoen + kunstleder van bij Stoffen Artevelde                 
               Vlieseline H630 voor binnenstof
               Vlieseline plakkatoen voor buitenstof, hengsel en zakdelen
grootte:   33 cm lang, 28 cm hoog en 9 cm breed(onderaan)

patroon:  Harriet Expandable Tote van Swoon Sewing Patterns met extra binnenzakken en ritssluiting
stof:        buitenstoffen katoen van bij Stoffen Artevelde                 
               binnenstof  Timeless Treasures Fun and the Birds van bij Pieke Wieke
               Decovil light + Vlieseline plakkatoen voor buitenstof
               Vlieseline H630 voor binnenstof en flappen rits
               Vlieseline H250 op hengsels en binnenzakken
grootte:  32,5 cm lang (onderaan), 25,5 cm hoog en 12 cm breed

22 augustus 2016

over Nilo en nog wat

Nilo is de mooiste ooit. Het zachtste, vertederendste, nog een beetje naar schaap ruikende wondertje.
Ik begraaf mijn neus in zijn buikje en snuif een geur vol zachtheid en warmte op.


Zij heeft geen naam. Die mocht het metekindje geven, want ze werd haar pop. Maar het metekindje geeft geen namen aan poppen, dus... Zij was de mooiste ooit. Voordat Nilo dat werd. Even een tweestrijd nu tussen nog een pop maken of nog even wachten.


Tweestrijd ook tussen bloggen of niet. In de afgelopen maanden had ik af en toe zin en al even vaak helemaal niet. Het begon met niets te vertellen hebben. Het ging geruisloos over in een zich terugtrekken uit de sociale media. Een wereld die ongemerkt steeds kleiner werd. Nee, eigenlijk niet ongemerkt. Eerder vastgesteld met een zekere onverschilligheid. De betrouwbare, standvastige, goedlachse collega. Met weinig leven daarbuiten. Dat was / ben ik nog.

Ik vind dat het tijd is om even te komen proeven van dat sociale leven buiten het werk. Weglopen van alle contact, bron van gemis en kwetsuren, zal me niet brengen waar ik wil zijn.
Ik kom gauw ook bij jullie piepen. Lezen over leven, terwijl ik daar zelf niet bepaald in uitblonk, was te pijnlijk.

Zo, de eerste stap naar bloggen is genomen. Nog slechts op "publiceren" duwen, en daar gaan we. Tot later!

3 mei 2016

ecoprint

Zaterdag en zondag, terwijl de lente echt lente werd, volgde ik bij de Wolleboom een cursus ecoprint op textiel.

Bladeren van bomen, struiken, planten die je elke dag zomaar passeert, op een natte wollen, zijden of katoenen doek leggen, het geheel strak samenbinden en laten koken of stomen in water met eventueel wat beitsmiddel erbij. Dat is het. In grote lijnen.

Maar wat een resultaat. Gewoonweg verbijsterend hoeveel diepte een platte plantafdruk kan hebben. Ik ben er helemaal weg van. Wordt ongetwijfeld vervolgd, van zodra ik in de kringloopwinkel een grote emailen pot heb gevonden en wat conservenblikken heb laten verroesten.


Op dag twee werd er met eucalyptusbladeren gewerkt. Die oranjebruine tinten die dat geeft in combinatie met azijn. Manmmanman...

In de zon op het gras de bundels openmaken en verwonderd zijn. Daar genoot ik het meest van.


Het allerlaatste fotootje is zijde. Het lijkt net of de bladeren er nog onder liggen. Maar het is gewoon een flitterdun lapje chiffon zijde. Ik kan daar met mijn verstand niet bij...

25 april 2016

over moetens

De opruimwoede woedt voort... En dit opbergmandje zal een collega helpen om haar babyverzorgingshoekje netjes te houden. :-)

Het heeft wat voeten in de aarde gehad voordat dit mandje er was. Volmondig ja zeggen op de vraag van een collega. Ik vind dat dus echt tof als iemand mij vraagt iets te maken. Maar eenmaal ja gezegd, wordt het een moeten. En daar wringt het schoentje bij mij.

Er moest altijd heel veel, vroeger. Zoveel dat ik ook mezelf moetens begon op te leggen. Tot ik 22 was en niet meer wilde. Het laatste examen en ik moest studeren en wilde niet meer. Dagenlang zat ik in mijn kamer met een cursus op schoot. Voor als iemand zou binnenkomen. En dagenlang weigerde ik. Dikke buis als gevolg. De enige ooit. Sindsdien blokkeer ik als iets moet (van mezelf).

Maar het is gemaakt, dat mandje, een maand of twee later dan de volmondige ja. Eenmaal begonnen ging het vlot, was het tof, gaf het voldoening. Rare ik.


weetjes:
patroon:  zelf getekend
stof:        buitenstof katoen Gutermann Little flower grayblue van bij Pieke Wieke
               contraststof + binnenstof  katoen van bij Stoffen Artevelde
               Decovil light voor buitenstof
               Vlieseline H630 voor binnenstof
grootte:  25 cm lang, 15 cm breed en 15 cm hoog

23 april 2016

springfoto

Ik beloofde springfoto's wanneer mijn sjaal af zou zijn. Wel, het was vandaag zo ver.

De energie was ver te zoeken, maar eenmaal aan het springen, kwam die vanzelf. De weersomstandigheden waren ideaal. Net als vorige keer. Alleen waren er nu nogal veel voorbijgangers. Springen terwijl iemand kijkt, dat is toch een brug te ver. Er waren er zelfs twee die zich zomaar op een bankje neerploften, midden in beeld. Na een paar keer tot honderd tellen, waren die weg en kon ik verder doen.

Wat me opvalt: ik hang maar op een minderheid van de foto's effectief in de lucht. En hang ik in de lucht, dan steekt mijn tong uit mijn mond. Springen zou ik nu niet onmiddellijk als precisiewerkje bestempelen, maar blijkbaar is het toch een tong-uit-de-mond-activiteit...


De sjaal waar het om gaat is deze... Uit het zachtste bamboegaren en met een tof strepenpatroon.


Moe en futloos is het sleutelwoord de laatste weken. Waar ik wel toe kom, is leegmaken. Alle overtolligs weg uit mijn huis. Paar keer naar containerpark, paar keer naar kringloopwinkel. Weg, weg, weg... De intentie is me niet helemaal duidelijk. Drang naar visuele rust. Dat zeker. Plaats maken voor nieuws ook. Eigenlijk wil ik komaf maken met "oude" stokken in de wielen stekende gedachten. Alleen lukt me dat niet zo goed, met de nodige frustratie tot gevolg. En dat uit zich in dingen wegsmijten. Dat kan ik wel...

In die context breek ik mijn hoofd over wat ik nu zou gaan maken. Het moet op verplaatsing kunnen, want er komt een lang weekend en vakantie aan. En het is ook niet de bedoeling dat het mijn huis weer voller maakt... Sjaals heb ik nu echt, echt genoeg. Zelfs nadat ik de helft naar de kringloop bracht. Iemand een tip?

Nog een fijn weekend gewenst!

weetjes:
patroon:  Pleat up! van Hanna Maciejewska
garen:     Vinnis Colours Serina (Blij dat ik brei)
               100% bamboe
               50g = 111 meter
               8 strengen Aubergine
naalden: 4 mm
maat:      ik maakte drie herhalingen meer dan het patroon voorschrijft

18 april 2016

Computeroverdosis

Een overdosis computer, dat loop ik op.

Het begint op het werk. Acht uur per dag. Dat kan moeilijk anders.
Daarnaast zijn er de zoektochten. Die vind ik vreselijk, maar tegelijk zijn ze ook noodzakelijk ('t is te zeggen: ze zijn handig). In de eerste plaats een lief. Het liefst kom ik die natuurlijk in real life tegen. Maar ik schijn daar niet zo goed in te zijn, dus... Op de tweede plaats, maar ook prioritair: een huis. Met tuin, extra hobbyruimte, een logeerkamer en als we toch bezig zijn ook een houtbewerkingsatelier. En heel belangrijk: vrijstaand, geen buren die mijn territorium binnendringen met accordeonmuziek en harde stemmen. En kers op de taart: ik kan als alleenstaande, met een niet te hoog inkomen (nog steeds als schoolverlater door het vele veranderen), en zonder noemenswaardige spaarboek, maar bedroevend weinig lenen. Ziet iemand iets dat aan de voorwaarden voldoet, in regio Gent of Mechelen, geef een seintje! (dromen mag, nietwaar?)

Zo kom ik bij blogtijd. Die wijkt meestal door de overdosis beeldscherm...

Zij blogde ondertussen al tweemaal over ons miniworkshopje. Dat was overigens veel veel meer een zalig samenzijn onder blogvriendinnen dan een workshop. Zo voelde het voor mij althans. Ga voor een verslagje maar bij haar kijken. Het mijne zou toch dezelfde sfeer oproepen.


Ik toon enkel de mooie cadeautjes die ik kreeg. Een houten vlinderslinger van haar. En een piepklein omslagje met een grote wijsheid van haar. Dankjewel dames! Ze worden gekoesterd, net als de herinnering aan deze dag.
Een verlofdag op z'n best: boordevol vriendschap en creativiteit.


weetjes:
patroon:          Wiske II uit Mijn tas
buitenstof:      De stoffenkamer
binnenstof:     Ikea
versteviging:  vlieseline H640

9 april 2016

Thore en Lilou

U vraagt, wij draaien: Thore en Lilou! :-)


Een fijn weekend gewenst!

7 april 2016

een naam die op het puntje van mijn tong ligt

Lilou, Lilou, LILOU!


De naam was een groepsproces op IG. Zo een waarin de een de ander inspireert en het resultaat heel bevredigend is. In contrast met het werk. Maar dit tussen haakjes.

"Lily" opperde de ene. Een Franse naam, dat past bij een eigenzinnig persoontje, suggereerde de ander. Voor beide is iets te zeggen. Dus lanceerde ik een zoektocht op internet naar populaire Franse meisjesnamen. En wat stond daar in de top 100 van 2009? LILOU! Op plaats 15. Voilà, de perfecte naam. Dankjewel, dames!


weetjes:
patroon pop:          Lali Doll Pattern van LaliDolls
patroon kleertjes:   PetitGosset
poppenmateriaal:   Kamrin's Poppenatelier

27 maart 2016

een roze wonder

Een roze wonder is geschied...

Weken is het hier al stilletjes. Een half jaar keihard gewerkt aan een groot project op het werk. Dat groepsproject, waar maar met een zeer beperkte "groep" aan gewerkt werd. Veel frustratie en ontgoocheling tegen het eind. Er genoeg van hebben...

En dan is het af. Een kortstondige opluchting, een voldaan gevoel. Om de hoek komt de leegte loeren en slaat hard toe.  Wanneer de voldoening, de gedrevenheid werksgewijs wegvalt, is er niet veel meer om voor te leven. Een vaststelling. Een verwilderde blik. Dat is niet hoe ik het wil.

Gaandeweg heb ik leren omgaan met dippen. Ze horen bij mij. Maar fijn is het niet. De ontreddering blijft even erg.


Tot deze namiddag. Tussen de energieloze momenten door, kwam dit vest er. Ik trok er met lange benen op uit om foto's te maken. En zie, roze helpt... Er was zon. Er was veel wind. En ik begon te spelen met de zelfontspanner. Niet het plan, maar o zo fijn. Want... ik vond mezelf wel OK op de foto's. Een rariteit is dat. Ik kreeg zelfs even zin om te springen voor de foto. Zo met de armen in de lucht... Niet gedurfd. Dat is voor een volgende keer.


Dan rest me nog een welgemeend dankjewel te zeggen aan mijn lieve blogvriendinnen. De vele attenties en harten onder de riem worden gekoesterd! Allemaal lichtpuntjes...

weetjes:
patroon:  Susanne Cardigan van Compagnie M.
               maat 46
stof:        Firefly dark knit van bij Den Depot
               Lillestoff uni orchid van bij Cas & Nina

14 maart 2016

een trui en een mededeling

Ja, het is officieel: ik, die absoluut niet te verleiden is door de meest verleidelijke en veelbelovende reclame, ik heb me laten verleiden tot vrolijkere kleuren. Ik kocht zonet zowaar een oudroze tricot om nog een Susanne Cardigan uit te maken. Bijna had ik ook nog een bessenkleurig katoentje met bloemen gekocht om er een jurk bij te maken. Maar één, ik moet eerst maar een proefjurk maken, want het is geleden van de lagere schooltijd dat ik nog een jurk droeg. En twee, stof voor een jurk wil ik toch eerst voelen. Het moet enige stevigheid hebben. Maar mooi was het wel.

Een tweede officiële mededeling: in de maanden maart en april koop ik geen stof of wol meer. Niet dat de voorraad zo gigantisch is. Ik koop en gebruik. Enkel restjes blijven over. Maar de portemonnee vindt het niet meer zo leuk. Mits enige creativiteit kunnen er nog naar hartenlust kleine en grotere restlappen verwerkt worden.

Dit terzijde. Waar het over zou gaan, is dit:


De onmogelijk te fotograferen trui... De kleur op de eerste foto is goed. De rest is vrij belabberd.
De trui is gisteren al goedgekeurd door mezelf. Heerlijk zacht, zit zo comfortabel. De mouwen zijn wat kort, maar getuige de reacties op IG en vandaag op het werk, is dat helemaal niet erg.

Al even moeilijk als de kleur goed krijgen, is foto's maken van mezelf. De mooie bloemen van de markt proberen het plaatje te redden.


weetjes:
patroon: Rhombille uit Pom Pom Quaterly
garen:     Malabrigo worsted (Ja, Wol in Rotterdam; ook het patroon vond ik daar)
               100% merino
               100 g = 210 yards
               5 strengen mint
naalden: 6,5 mm (5,5 voor kraag)
maat:      5, vanaf nek 4

11 maart 2016

lente op het lijf

Zij gaf mij de raad om mijn kleurengamma omver te gooien en te gaan voor bloemen. Instant vrolijkheid verzekerd. Uren vertoefde ik in webwinkels. Op zoek naar het perfecte stofje in een vrolijke print. Moeilijk wanneer je steeds geneigd bent om naar blauw te grijpen. Ik zocht bessenkleurige tinten, maar vond niet. Uiteindelijk werd het iets met bloemen, blauwe wel te verstaan. De zoektocht naar een bijpassende effen tricot werd verdergezet in een stenen winkel. En zeg nu zelf: dit is lente! Niet?


Het geluk was aan mijn zijde. Terwijl ik stof zocht, werd het patroon me bijna in de schoot geworpen. Compagnie M. lanceerde net op het juiste moment, aan het begin van mijn drie dagen verlof, het patroon van de Susanne Cardigan. Een zalig patroon om te maken. En een absoluut tof vest om te dragen. Ik ben fan van de zakken. Handen in de broekzakken, dat is zowat mijn meest comfortabele houding. Als vanzelf vonden de handen dus de weg naar de grote zakken.


En nu ga ik herhalen wat ik gisteren ook deed: een terrasje doen, zonder jas, enkel met dit vest, me laten verwarmen door de zon, troostende warmte, en breien aan die andere trui.

Heb een fijne namiddag!

weetjes:
patroon:  Susanne Cardigan van Compagnie M.
               maat 46
stof:        tricot bloem grijs (Riley Blake) van bij Klijntje
               effen groene tricot van bij Stoffen Artevelde

5 maart 2016

over lijf, t-shirt en trui

Al een paar weken gemaakt, maar vooralsnog ongeblogd: de Kylie Knit Top van StyleArc. Zelf kleren maken, confronteert me met dat lijf van me waarin ik me niet goed voel. Misschien dat ik het bloggen daarom uitstel...


Het lijf herbergt de persoon die ik ben, en waarmee ik nu al redelijk overweg kan (OK, dan spreken we niet van die boze en bittere persoon die ik ook vaak ben de laatste weken). Naast die persoon herbergt het lijf vooral een bodemloze eenzaamheid. Die bodemloze put moet volgegeten worden. Instant verlichting van de leegte. En langzaamaan een steeds slechtere band met het lijf.

Of het lichaam verwaarlozen als uiting van... van wanhoop? Zoals daar is: 's avonds, als de dag voorbij is, troost vinden in het overslaan van tanden poetsen. Gekke ik.

Ach...

Ondertussen krijgt deze wolk zachtheid steeds meer vorm:


Heb een fijn weekend!

weetjes:
patroon:  Kylie Knit Top van StyleArc
stof:        tricot Tiny Dancer Midnight Knit + effen tricot van bij Den Depot

28 februari 2016

over jarig zijn, vloeken en heksen

Op een zalige lentedag, zo'n kleine tien dagen geleden, trok ik richting Rotterdam. Zij schreef een mooi blogpost over de stad. Precies op tijd om ingepland te worden op de verjaardag.


Die verjaardag, daar rust precies een vloek op. De uitstap was schitterend, gelukkig. Dat als kanttekening. De vloek zit eerder op de verjaardagspost. Eén omslag kwam op tijd. Hoe zalig. Maar de boekenlegger verloor ik op de trein (het spijt me zo, lieve Carla; ze was schitterend). Ik die nooit iets verlies... Een andere omslag kwam bijna een week te laat toe, vergezeld van een verontschuldiging van de Post wegens de opgelopen schade. Gelukkig betrof die schade enkel de omslag, de inhoud was intact. Dankjewel, Kris. Nog later kreeg ik een mailtje met de boodschap dat de verjaardagspost onverrichter zake terug bij de verzender was beland. Postzegel ontbrak. En gisteren kwam ik te weten dat een pakketje uit Nederland al zo'n twee weken onderweg is (morgen, Esther, zal het er zijn. Ik voel het). Heksen voelen zo'n dingen aan. (zegt ze met een glimlach, hoor)

Want los van al die vervloekingen, voelde ik me de dag voor mijn verjaardag een heks. Zo één die gemeen lacht en koude rillingen bezorgt. Dat was op het werk, waar het slechtste in mij naar boven komt. Zo boos was ik, zo ontgoocheld en gefrustreerd, omdat een groepswerk van zes personen al maanden op de schouders van twee ligt. En omdat dat als doodnormaal wordt beschouwd en de vier anderen daarmee wegkomen. Zo prikkelbaar dat iedereen op een veilige afstand bleef... Als een heks die iedereen wegjaagt met haar boosaardige blik. Waag het niet...

Ik wijk af. De heks was diezelfde avond al teruggekeerd naar sprookjesland. Dankzij een goed gesprek met de therapeute.


Rotterdam, Ja Wol. Met gezwinde tred daarheen. Wel een uur bladerde ik in boekjes, zocht tussen wolletjes, vroeg raad aan de eigenares. Heerlijk. Ik ging buiten met de meest zachte (en onmogelijk te fotograferen) mintkleurige wol. Het wordt een trui. Een fijn project voor de komende weken. Tijdens het breien kan ik af en toe de neiging niet weerstaan om het stukje trui tegen mijn wang aan te vleien. Zo zacht...

En in zachtheid sluit ik dit bericht af. Heb een fijne avond nog.

14 februari 2016

geliefd kleurenpalet

Terwijl ik blogs en instagramberichten lees over valentijn, denk ik dat die dag voor mij geen betekenis heeft. Er is geen lief. En zelfs al was er één, dan nog zou ik het voorbij laten gaan. Ik hou niet van commerciële toestanden.
Tot mijn oog valt op de titel die ik gisteren koos "geliefd kleurenpalet". En zo ben ik met deze post toch geheel onbedoeld in de valentijnstemming.

Ik hou van blauw, al sinds ik kind was. Het donkerblauwe uniform op de middelbare school was dan ook geen straf. (Maar eigenlijk denk ik dat warme herfstkleuren me beter staan.)
De roze accentjes in de blauwe stof deden me combineren met het bloemenstofje. Ik zoek naar de naam van de kleur. Framboos? Kardinaal? In elk geval, ik hou ervan!


Zo werd een tweede tasje in hetzelfde kleurenpalet geboren. De Marianne wristlet van mijn geliefkoosd tassenmerk. Het is bedoeld voor de kleine spulletjes in mijn handtas: brillenpoetsdoekje en -vloeistof, een paar pleisters... De binnenkant is van gelamineerde katoen, kwestie van lekkage van de hoger genoemde brillenpoetsvloeistof op te vangen.


Nog in dezelfde sfeer is het schitterende kaartje dat ik won bij Pippa's Hus. Dankjewel, Esther! Het krijgt een plaatsje aan de muur.

















weetjes:
patroon:  Marianne wristlet van Swoon Sewing Patterns
stof:        buitenstof katoen Gutermann Little flower grayblue van bij Pieke Wieke
               contraststof van bij Stoffen Artevelde
               binnenstof gelamineerde katoen van het Stoffenspektakel
               Decovil light + Vlieseline H250 voor buitenstof
               Vlieseline H630 voor binnenstof
grootte:  19,5 cm lang, 11 cm hoog en 5 cm breed(onderaan)

8 februari 2016

een tas in een verwenweekend



Het einde van een verlengd verwenweekend. Dat de verwennerij uit eigen hand en portemonnee komt, doet niets af aan het verwengevoel.

Zijn daar:
- een nieuwe tas uit een op-het-laatste-nippertje soldenstofje (dat blauw met de wit-roze bloemetjes). Het patroon is hetzelfde als hier, maar met enige aanpassingen (meer zakjes binnenin, een rits als extra sluiting en een draagriem) zodat ik de tas als handtas kan gebruiken;
- een bos tulpen van de markt;
- een kop warme vanillemelk met marshmallows (om in hetzelfde kleurengamma te blijven), in een gezellig café, met een goed boek;
- en als vroeg verjaardagscadeau een paar oorringen.

Een fijne vakantie en/of werkweek gewenst!


weetjes:
patroon:  Harriet Expandable Tote van Swoon Sewing Patterns met extra binnenzakken, ritssluiting en draagriem
stof:        buitenstof katoen Gutermann Little flower grayblue van bij Pieke Wieke
               contraststof + binnenstof  katoen van bij Stoffen Artevelde
               Decovil light voor buitenstof
               Vlieseline H630 voor binnenstof en flappen rits
               Vlieseline H250 op hengsels en binnenzakken
grootte:  32,5 cm lang (onderaan), 25,5 cm hoog en 12 cm breed

30 januari 2016

een tas op een druilerige dag

patroon: Harriet Expandable Tote van Swoon Sewing Patterns

Nog eentje om trots naar te kijken...

Het is druilerig en kil buiten.
De persoon die ik ooit mijn beste vriendin noemde, is waarschijnlijk niet zo zot ver van mijn huis vandaan. (noot: dat "zot" is waarschijnlijk onder invloed van de neefjes; ik betrapte me nog niet eerder op het gebruik ervan)
Ik zal M. niet zien. Wil haar niet zien. De kwetsuur is een jaar na het einde van de vriendschap nog veel te groot. En hoezeer ik weet dat ik haar niet wil zien, zo veel verlangen is er in me om haar wel te zien. Het is druilerig binnenin.

Ik ga de druilerigheid buiten trotseren om me te nestelen in een fluweelrode bioscoopzetel. Mmmm, heerlijk. Maar eerst nog wat naaien. Hoog tijd dat ik nog eens een pakje maak voor één van de gelukkigen van hier.


weetjes:
patroon:  Harriet Expandable Tote van Swoon Sewing Patterns
stof:        buitenstof stevig synthetisch iets (kwaliteit nog te bewijzen)
               binnenstof  stevige katoen
               Decovil light voor buitenstof
               Vlieseline H630 voor binnenstof
               Vlieseline H250 op hengsels
grootte:  32,5 cm lang (onderaan), 25,5 cm hoog en 12 cm breed

23 januari 2016

kijken en koesteren

Ik kijk naar mijn sjaal. In het echt en op foto. Ik geniet. Koestergevoel.
Maar wát schrijf ik daar nu weer over? Dat houdt me bezig.

Een terugkerend thema: wat kan ik zeggen? Wat hoor ik te zeggen? Ik probeer het actief te keren naar: wat wil ik zeggen? Er komt niets. Het "wat wil ik?" zit nog te zeer in mijn hoofd. Als het vanuit mijn buik zou komen, zouden de woorden er ook wel zijn.

Maar vooralsnog zit ik in mijn hoofd en niet in mijn buik. Je zal het dus zonder woorden moeten doen... Gewoon kijken, koesteren, dromen...

patroon: Ropedance van Melanie Berg



weetjes:
patroon:  Ropedance van Melanie Berg
garen:     Lang Yarns - Seta Tweed (Dolce Lana)
               75% zijde  - 25% katoen
               25 g = 100 m
               4x kleur 804.0035 (donkerblauw)
               4x kleur 804.0097 (mosgroen)
               2x kleur 804.0044 (limoengroen)
naalden: 4 mm
grootte:  lengte 210 cm - grootste breedt 65 cm
één strook meer gebreid dan het patroon voorschrijft

9 januari 2016

een T-shirt voor oud en één voor nieuw

De eindejaarsperiode hoort niet bepaald tot mijn favorieten. Vroeger niet omwille van het urenlange verplichte tafelen met gezinsleden die elkaar op een doordeweeks snel avondmaal al niets te zeggen hebben. Nu niet omdat ik geen plek heb om naartoe te gaan. Maar als ik mag kiezen tussen vroeger en nu, dan kies ik nu, ongetwijfeld.

Van een aantal hele lieve dames, kreeg ik een half jaar geleden een cadeaubon. Een deel daarvan werd voor deze gelegenheid verzilverd in twee lappen mooie stevige tricot. De blauwe lap werd op Kerstmis met veel bezieling omgetoverd tot een T-shirt. De lichtere telraamstof kreeg zijn bestemming op nieuwjaar.

patroon: Ann T-top van StyleArc

Zo loop ik dag in dag uit gehuld in een eigen maaksel. Extra behaaglijkheid.

Ik ben traag het nieuwe jaar ingestapt. Een blanco jaar deed me veel verdriet hebben over alle voorbije jaren met zoveel struggle for life. En minstens evenveel angst voor de toekomst. Maar nu is de pijn verzacht en neemt de vastberadenheid opnieuw het voortouw over de angst.

Ik wens jullie allen een hartverwarmend jaar toe, en de moed om dromen waar te maken. Heb het goed!