31 januari 2013

De remedie tegen piekeren!

 
Eergisteren stond hier ei zo na een "help!"-bericht. Hoe zo?
 
Gezond eten is sinds maandag de boodschap. Geen suiker, vet en zout meer, tenminste niet in de hoeveelheden die ik ze at ten koste van groenten en fruit. En, niet meer piekeren over een moeilijke taak die ik dit weekend te doen heb. Een hele opdracht. Moeilijk, heel moeilijk... Maar er was een remedie: ook het doel stellen om tegen het moeilijke weekend een tas te maken, om daar dan "dingen-die-een-veilig-gevoel-geven" in mee te nemen. Daarvoor moest ik fanatiek en geconcentreerd naaien wegens de krappe deadline. De perfecte en gezonde remedie tegen piekeren en denken aan al wat ik even niet meer mag eten (totdat ik het slechte-gewoonten-patroon min of meer doorbroken heb)!
 
Ah ja, het help-bericht... Dinsdagavond alle patroononderdelen geknipt, en... vastgesteld dat de helft fout was! En de stof was op! Ik had bijna opgegeven. Maar nee, en zie hier de tas! De paarse strepen zijn er omdat de bruine stof op was. En eigenlijk vind ik het heel geslaagd. Het geeft een sportieve look aan de tas.
 
Het patroon komt uit het boek 'Zo Geknipt!' van Sanne & Riet.
 
Maar morgen meer foto's, wanneer bij daglicht het paars misschien nog net een beetje paarser is.

27 januari 2013

orde versus chaos

Ik naai en naai en naai, brei nog tussendoor, zoek nieuwe projectjes... Het is fijn. Maar het is ook een vlucht. Weglopen voor waar ik niet in slaag. En dat zijn veel crucialere zaken... Zucht.

Orde scheppen in de chaos. Dit mandje is gemaakt naar een patroon van Pink Penguin. Ik maakte het iets groter. Het is ideaal om aap 3 in op te bergen. Of beter, de aanzet van aap 3. Van de zetel boven, naar de keuken beneden, op zijn geheel in de schoudertas. Lekker makkelijk.

26 januari 2013

een slaapzak voor aap

Aap heeft een slaapzak nodig. Wanneer we samen uit logeren gaan, dan kan ze toch niet zomaar in mijn valies verdwalen tussen de kleren, boeken, bolletjes wol en wat daar nog in zit!

Op maat gemaakt, lekker warm (ja, ja, gevoerd), vrolijke lentekleurtjes. Paars! ('t Is maar dat je het weet...)

Deze voormiddag ging ik zwemmen. Zonder aap, maar met de neefjes. Zwemles... Het was anders niet bepaald zwemweer. Heel goed ingepakt door de sneeuw fietsen naar het zwembad. Traag, voorzichtig om toch maar niet te slippen.

En dan loop ik door de doucheruimte naar het zwembad, kleinste neefje op de arm, zwemzak in de andere hand... om daar volkomen roemloos onderuit te gaan voor een massa publiek onder de douches. Het neefje heeft niets. Mijn reflexen werken blijkbaar goed. Zelfs geen traantje heeft hij gelaten. En ik... een portie schaamte rijker en een pijnlijke knie. In assorti met het paars van de slaapzak!

25 januari 2013

Elisanna-clutch

De 'clutch met rimpels' van Elisanna! Met een kleine bemerking: de paspel en voeringstof zijn paars! Niet te zien op de foto, maar ja...

Inspiratie voor de kleur van de bloemen vond ik bij haar. Had me vroeger nooit gezegd dat ik roze mooi zou vinden! Mijn lievelingssjaal is roze, mijn trui heeft een roos randje... Het mag wel niet om het even welke tint zijn. Daarin ben ik wel nog kritisch.

Toen de clutch bijna af was, deed het me plots zo erg denken aan een bruiloft. Niet dat ik ga trouwen, verre van. De vorm, de rimpels... Nee, niet de kleur. De lus aan de clutch liet ik dus maar weg. 't Zou dan echt teveel aan trouwerij doen denken. Roze mag dan, maar het moet ook weer niet te meisjesachtig of vrouwelijk zijn.

24 januari 2013

23 januari 2013

de schildpadden kennen hun bestemming!

Het is je gegund!
Stuur je jouw adres?

Aan allen die mee deden, volger werden, reacties achter lieten... Dankjewel! Ik vind het fijn!



21 januari 2013

snotteren in stijl

Gisteren lag er sneeuw, veel sneeuw! Tijd om te sleeën!

We gingen naar de plek waar we als kind ook al gingen. Zo'n 25 tot 30 jaar geleden. Even enthousiast, dat wel. Maar toch kleine verschillen:

  • Honderd meter hollen, een slee voorttrekkend, nee niet erop deze keer, en dan hijgen en toch maar rustiger aan doen.
  • De helling af met de slee... hmm, dat is toch wel hoog, toch maar wat remmen. Dag kinderlijke onbevreesdheid... De neefjes hadden daar overduidelijk nog geen last van.
  • Zie je dat groene plastieken glij-ding? Voorzien op een kinderpoep. De tante met de "olifantenpoep" (zoals de neefjes dat maar al te graag benadrukken) wou het ook eens proberen. Het gleed, dat wel. Het had zelfs een heel natuurlijk remmechanisme: een ophoping van sneeuw tussen mijn jas en mijn rug. Brrr... Dat komt ervan als je teveel gaat liggen om die benen toch maar van de grond te krijgen.

Eenmaal thuis maakte ik een zakdoekhoesje naar dit patroon. Om in stijl te kunnen snotteren. Voor als ik verkouden word, maar dat is nu nog niet aan de orde. Gelukkig maar...

20 januari 2013

en toen waren ze met twee


Na mevrouw aap zou meneer aap komen. Maar... ik had geen zin in een meneertje. Dus ik stel jullie voor aan de vriendin van mevrouw aap!

Ze is gebreid op naalden nr. 4, dus iets groter dan het andere mevrouwtje aap. Even zacht, even knuffelbaar.

En dat ze elkaar graag zien, dat moge duidelijk zijn!


19 januari 2013

de laatste dagen!

Wil je nog meedoen met de giveaway, rep je dan naar hier en laat een reactie achter! Dinsdag wordt de winnaar getrokken.
Voorlopig nog een winkans van 1 op 11. Loont de moeite!

16 januari 2013

camerahoesje

Ik had gisteren een halve dag verlof. Na in november mijn groot verlof genomen te hebben en in december heel wat snipperdagen om mijn verlof van 2012 op te maken, kan ik maar niet wennen aan volle werkweken.Vandaag maar onmiddellijk een nieuwe halve dag ingeschreven voor volgende week. Een mooi vooruitzicht.

De oogst van gisteren: een camerahoesje. Eigen ontwerp. Moeilijk is dat natuurlijk niet, maar het verhoogt wel het fierheidsgehalte.

En zo piekerde ik er vandaag over waarom alles zinvol moet zijn (in mijn ogen dan). Waarom mag handwerken niet gewoon fijn zijn? Waarom woekert de gedachte "Wat maakt het uit? Wat doet het ertoe?"? Het fierheidsgehalte kleurt trouwens wel mijn dag! En geeft nog energie op de koop toe!
Ik ben er nog niet uit.

En ik ga er nu ook niet verder over piekeren. Een onverwacht aanbod om naar de film te gaan. Springen, hollen, net snel genoeg fietsen om toch niet te vallen (hier in de buurt strooien ze niet). Samen naar de film gaan hoort voor mij ontegensprekelijk tot de zinvolle dingen. Dus blogje, tot later!

12 januari 2013

tijd voor een giveaway!

Tijd voor een giveaway!

Janusje is bijna een maand oud. Dat verdient een cadeautje voor mijn 5 lezers van het eerste uur of voor... ? Wie zin heeft in dit ritstasje, laat iets horen! Volger worden of wat reclame maken mag, maar moet niet. Je ziet zelf maar wat je ermee wilt. Het is gewoon leuk om iets te maken en daarna te kunnen weggeven.

Op 22 januari zal mijn onschuldige hand of één of ander intelligent computerprogrammaatje een winnaar kiezen.

Let ook op de lichte glans van zonlicht op de foto's! Mijn huisje laat geen licht toe (noordkant), maar de foto's wekken toch een vermoeden van de felblauwe lucht buiten. Geniet van het winterzonnetje! Ga ik ook doen.

11 januari 2013

Mevrouw Aap

En nu de kou trotseren om breinaalden nr.4 te halen voor Meneer Aap.

8 januari 2013

piep!

Piep! Hier ben ik!

33 cm groot, van streelzachte merinowol, opgevuld met schapenwol

Ik kan niet zo goed tegen flitslicht, dus ik doe mijn handjes voor mijn ogen. Ik ga voor een heuse fotoshoot bij daglicht, later op de week.

Ik kan je wel al verklappen dat ik hier ontstaan ben. Ga eens kijken. Ze ontwerp prachtige dingen.

6 januari 2013

de jurk van het 'breiseltje'

Het 'breiseltje' heeft een jurkje. Een frivool dingetje, hé?

Ik had even genoeg van het gewriemel met 4 naalden en amper 10 steken (en op het einde nog maar 3!). Het 'breiseltje' heeft immers ook nog een staart. En een snoet en oren.

Niet te vatten hoe iemand dergelijke patronen uitvindt (waar je ze vindt, onthul ik van zodra het af is)! Wou dat ik het kon. Zou dat te leren zijn?

4 januari 2013

de boodschappentas!

Tada... de boodschappentassen! Gemaakt zonder bestaand patroon. De  tas vormde zich geleidelijk aan. Fier dat ik ben.

Dat vind ik eigenlijk het fijnste: ergens aan beginnen met vage plannen, iets vormen, laten groeien, bijwerken... Zoals je met klei kan of houtskool. Maar meestal wil ik de boel teveel controleren en alles heel precies weten voordat ik begin. En ik weet nooit alles heel precies, dus ik begin niet. Maar deze keer lukte het.

De overige woorden lopen weg... Een feestje bij de buurvrouw. Harde muziek. Al mijn aandacht gaat er heen, hoewel ik dat niet wil.

Zij maakte een heel mooi schrift om afmetingen, bedenkingen en zo in bij te houden. Zou ik ook moeten doen. Misschien maak ik nog een derde tas. Dan kan ik foto's nemen en de werkwijze op mijn blog posten.

3 januari 2013

help, het metekindje wil krukken als cadeau!

Het derde metekindje, Boris, acht jaar en overigens kerngezond, wist vorige week niet wat hij als cadeau wou.

- "Er is iets, maar telkens als iemand mij vraagt wat ik wil, weet ik het niet meer. En zo krijg ik het nooit."

- "Denk ik er nog eens over na. Ik bel je dan terug."

Daarnet gebeld: "Ik weet het weer! Ik wil echte krukken. Je weet wel, voor als je je been breekt. Gewoon voor de grap."

Ok. Geen simpele opdracht. Klein detail: het metekindje woont in het verre Zwarte Woud. Een anderhalve meter lang postpakket. Zie je het?

Dus aan alle creatieve zielen: heeft iemand een idee hoe ik aan Boris' wensen tegemoet kan komen? Ik dacht aan een zelfbouwpakket. Een zakmes? Vorige keer dat ik er was, was hij heel handig met de zaag. Boomhut maken... Maar ja, een zakmes op de post? En ik wil eigenlijk ook geen snijwonden op mijn geweten. Ze verkopen tegenwoordig pakketten met klemmetjes en toestanden om een huis of auto te bouwen uit kartonnen dozen. Misschien is dat een idee? WC-papier- en huishoudpapierrollen... krukken?

Nog iemand ideetjes?

2 januari 2013

wensen

Zucht... Thuis in de zetel na een paar heerlijke dagen weg. Nog helemaal warm van binnen, maar ook een beetje triest en doelloos.

Breien is fijn, maar nog zoveel fijner wanneer er lieve schatten in huis zijn. Samen in de zetel.
Thuis kan ik het niet, zo uren aan een stuk. Bij haken of breien heb ik gezelschap nodig. Al is dat op de trein of bij een koffie op café. Maar niets gaat boven écht gezelschap...



Rara? Nu twee daagjes oud... of liever: in de maak.
Dat wens ik jullie toe: gezelschap, hartelijk en warm, en de ruimte om te zijn wie je bent!