7 augustus 2021

soms is enige indoctrinatie nodig

Ik ben geboren met een prima stel hersenen. Ze zijn heel snel van begrip, kunnen prima onthouden en verbanden leggen als de beste. Ze maakten mij telkens de primus van de klas. 

Maar ze zijn ook overijverig als het gaat om rampenscenario's bedenken. Ze moeten daar eigenlijk niet de minste moeite voor doen. Dat gaat als vanzelf. Ook als ik er niet om vraag, duiken ze op en eisen ze aandacht.

Tientallen jaren bestreed ik de rampenscenario's met gelijke wapens. Ze onder de loep leggen, analyseren, kansen berekenen. Alles om mij ervan te overtuigen dat het zo'n vaart wel niet zal lopen, dat het ook goed kan gaan, en dat ik maar oplossingen moet bedenken als het probleem zich eenmaal stelt. Alle gespendeerde tijd op voorhand is immers verloren tijd. Een rationeel gevecht tussen rampenscenario en mezelf. Eindeloze cirkelredeneringen. En altijd delf ik het onderspit. Niet dat het rampenscenario zich voltrekt, dat niet. Maar ik slaag er niet in mezelf te overtuigen, en het gevecht stopt pas op het ogenblik dat het gevreesde moment daar is en de ramp zich niet heeft voorgedaan. Verloren tijd, verloren energie.

Nu probeer ik het anders te doen. Ik probeer er geen aandacht aan te besteden, uit mijn hoofd te blijven, te rusten in het niet weten en erkennen dat ik bang ben. Ik steek geen energie meer in me eruit redeneren. Helaas gaat al mijn energie nu naar standhouden. Naar niet teruggrijpen naar het oude patroon, naar niet gaan redeneren, naar niet... Standhouden terwijl er een donkere, dreigende wolk boven mijn hoofd hangt. Niet makkelijk.

Ik indoctrineer mijn geest met mantra's, gebruik ze als handvaten. Op de yogamat voel ik dat ze waar zijn. Weg van de mat is het vertrouwen vaak minder sterk en ga ik twijfelen. Dus ik maakte geheugensteuntjes om niet te vergeten.

Een stempel is krachtig. Een stempel bekrachtigt.

Mijn geest is bij momenten nogal cynisch over dat "alles komt goed". Gelukkig hebben mijn hersenen daar een onwankelbare logica voor gevonden:

1. In het hier en nu is alles goed.

2. Het hier en nu begint telkens opnieuw.

3. Dus alles komt altijd goed.

Dat soort redeneringen heeft een naam, maar die ontgaat me. Maar goed, 1 is waar, dat is mijn ervaring. 2 is ook waar, geen enkel argument kan dat weerleggen. Dus kan het niet anders dan dat 3 ook waar is. Voilà.

2 opmerkingen :

  1. Ik sluit me aan bij Vee. "Voilà!" En fijn dat je je zo goed voelt bij yoga. Oudste hier noemt rampgedachten "niet helpende gedachten". Ik weet dat het niet simpel is om die uit je hoofd te houden. Hoe mooi heb je je gevoelens in beeld gebracht. Dat bewijst toch weer hoe creatief je bent. (ik vond het maken van door anderen bedachte patronen ook al creatief anders.) En wat dat bankje betreft... ik wil wel weer eens naast je zitten. Geef maar een gil. Ik heb (tussen het kleinkindjes oppassen) veel vrije tijd tegenwoordig. xxx

    BeantwoordenVerwijderen