We gingen naar de plek waar we als kind ook al gingen. Zo'n 25 tot 30 jaar geleden. Even enthousiast, dat wel. Maar toch kleine verschillen:
- Honderd meter hollen, een slee voorttrekkend, nee niet erop deze keer, en dan hijgen en toch maar rustiger aan doen.
- De helling af met de slee... hmm, dat is toch wel hoog, toch maar wat remmen. Dag kinderlijke onbevreesdheid... De neefjes hadden daar overduidelijk nog geen last van.
- Zie je dat groene plastieken glij-ding? Voorzien op een kinderpoep. De tante met de "olifantenpoep" (zoals de neefjes dat maar al te graag benadrukken) wou het ook eens proberen. Het gleed, dat wel. Het had zelfs een heel natuurlijk remmechanisme: een ophoping van sneeuw tussen mijn jas en mijn rug. Brrr... Dat komt ervan als je teveel gaat liggen om die benen toch maar van de grond te krijgen.
Eenmaal thuis maakte ik een zakdoekhoesje naar dit patroon. Om in stijl te kunnen snotteren. Voor als ik verkouden word, maar dat is nu nog niet aan de orde. Gelukkig maar...
Wat heb je heerlijk kunnen genieten gister! Dan ben je nog super jong, van hart en geest!!!!
BeantwoordenVerwijderenDe snotter map/doos is ook mooi!
Tineke
bollies53.blogspot.com
ik zag hier ook veel kinderen met sleeën het park intrekken.
BeantwoordenVerwijderenen natuurlijk ga je niet ziek worden ! maar je zakdoekhoesje is erg geslaagd!
Hahaha, leuk verhaal, ik zie het zo voor mij :-) Tof dat zakdoekhoesje met bloem!
BeantwoordenVerwijderenlol, plezier maken in de sneeuw. :-) en dat is een mooi hoesje.
BeantwoordenVerwijderenOh, wat een leuk zakdoekhoesje. Ziet er best chique uit!
BeantwoordenVerwijderenKlinkt als genieten....
BeantwoordenVerwijderenJe hebt hem vast niet nodig het zakdoekhoesje maar is wel super geworden