... (in dit geval uit de Zeeman), enkele restjes stof, en tadaa: een nieuw mandje, dat dienst moet doen als instant opberger voor naaigerief.
Denk je mijn keukentafel nu in: de naaimachine staat er quasi permanent, lappen stof, scharen, tornmesje, potlood, enz. met daartussen een verdwaalde rekening, een krant. Een rommeltje dus. De kleine rommel kan nu in dit mandje. Het past perfect bij de nieuwe
tafellamp. Die laatste bewijst zijn diensten, vermits de grote lamp besliste om ermee op te houden.
Ondanks de chaos in mijn hoofd en emoties, genoot ik vandaag toch van de zon. Een terrasje zou ik doen. Van de cappuccino, werd de slagroom opgelepeld, en daarna... stootte ik met een forse uithaal mijn glas om. Mij een raadsel hoe dat is kunnen gebeuren. De inhoud ging vol over mijn been, tas en boek. En misschien ook over de benen van de ober, maar die heeft niet gegild en bleef onaangedaan, dus ik weet het niet. 't Was eigenlijk ook zijn eigen schuld. "Wat zal het voor u zijn, mevrouw? O sorry, meneer..." Grrrr, vroeger was het steeds van meneer, gevolgd door "o sorry, mevrouw". Nu is het op korte tijd al twee keer van mevrouw, gevolgd door "o sorry, meneer". Ik vind dat eigenlijk nog erger.
Maar het was best gezellig. Er kwam een oud vrouwtje bij me zitten en we hebben gebabbeld over de goeie oude tijd en waar dat toch naartoe moest met de moderne samenleving. Allez, zij babbelde, en ik knikte, stelde wat vragen.
Daarna ben ik met mijn boek op een bankje aan het water gaan zitten. De eerste keer zonder trui en mét opgerolde mouwen. Ik vind dat speciaal, die eerste keer met blote armen. Ik heb ervan genoten.
Ik wens jullie nog een fijn en zonnig weekend!