Voor de kleurige en fleurige gevels van de huizen in Misteria Lane, werden zaterdag picknick-dekens gespreid. Bovenop de berg. Alleen al de "beklimming" onder luide welkomstkreten en uitbundig gewuif, maakte de dag heel bijzonder. Thuiskomen in blogland... Zo warm en hartelijk. Schitterend gewoon.
Zelden voelde ik me zo op het gemak in groep. OK, ik wil graag meer babbelaar zijn, want zo maak je contact en leer je mensen echt kennen. Maar soit, ik had toch rust in wie ik ben en genoot van de kleine gesprekjes, van het kijken en luisteren, van de sfeer, van de zon die soms kwam piepen, zelfs van de donkere en dreigende wolken die boven onze hoofden passeerden. Verdord gras en zand, de vele vlaggenlijnen, kleur en lekkers, vakantiegevoel.
Een beetje Misteria Lane-sfeer is me naar huis. Klein in afmetingen, groot in wat het binnenin teweegbrengt.
Dankjewel
Ellen en
An! En dan vergeet ik nog het armbandje...
Foto's maakte ik niet, op de huisjes na. Die zijn van
Brigittes hand en voor mij het summum van handwerken. Ik kan er blijven naar kijken.
Foto's zag je ongetwijfeld al passeren op andere blogs... Ik pik er eentje van mevrouw
Onliemie. De dames van de picknick, zij die maken dat blogland niet meer hetzelfde is.
Dankjewel dames!
En Carla, jij bent ontzettend bedankt voor je mooie tas! Vermits ik altijd wel een handwerkje bezig ben, zal ze elke dag mijn schouder sieren. Tassen maken, is één ding; maar een tas krijgen... dat maakt ze pas heel bijzonder en heel waardevol. Superbedankt!