31 juli 2013

morgen is de grote dag!



Een gloednieuw abonnement voor een gloednieuwe job. En een gloednieuw muisje om iets vertrouwds mee te hebben in de handtas.
 
Ik zie het helemaal zitten, maar ik ben zo gespannen... Omwille van alle op til zijnde veranderingen, denk ik.
 
Ik twijfel nog of ik een lintje aan het muisje bevestig, om het als sleutelhanger aan mijn vooralsnog onbestaande tas te hangen. Het is er klein genoeg voor. Ach, ik zie wel, eerst die tas maken.
Maar niet voordat ik een tuto gemaakt heb van het hartentasje! Dat is het volgende project.
patroon: zijmaakthet

26 juli 2013

net op tijd



Zo, net op tijd klaar voor het feestje morgen. Pop, zonnehoedje en handdoek.
 Net op tijd foto's getrokken voor de hemelsluizen open gingen.

Een fijn weekend gewenst!

25 juli 2013

wat is het heerlijk...

 ...om te kunnen naaien! O, ik genoot! Terwijl ik wachtte op de voorstelling van Samson en Delila op Miramiro (ik hielp de poppen en het decor maken), legde ik de laatste hand aan een zonnehoedje voor het jarige metekindje. Zon, pikzwarte wolken, een windje, heel rustig op een bankje, babbeltje met de persoon naast mij... Een naald verliezen in het gras... Ai, ik heb gezocht, maar niet gevonden. Hopen maar dat niemand zich eraan prikt.

En me vergapen aan het resultaat. En dat ik dit echt maakte! (de bescheidenheid werd eventjes opgeborgen :-) )

gratis patroon van Oliver + S

En nu genieten van een volgende voorstelling. Handig, zo'n straattheaterfestival om de hoek!

22 juli 2013

zomerse pop



Mijn eerste pop! Het patroontje haalde ik hier. Ik hou van haar vrolijke snoetje.
De beentjes... die zijn niet wat ze moeten zijn. Beetje klompvoeten en bobbelige benen. Iemand een tip om vullig gelijkmatig te verdelen in smalle benen?

Ik heb er nog altijd mijn twijfels bij of een éénjarige wel gebaat is met een pop. Maar dat zien we dan wel.

Ik wou oorspronkelijk nog een dekentje maken in dezelfde stof voor de pop en voor het metekindje. Maar het weer leent zich daar nu absoluut niet toe. Miischien maar beginnen met een zonnehoedje. Daarna zien hoeveel tijd er nog is en wat de inspiratie nog brengt.

21 juli 2013

mijn vakantiegevoel 3


Het vakantiegevoel liet zich wat moeilijker vinden de voorbijgaande week. Het naderende afscheid op het werk zit op de voorgrond. En ik mis mijn op vakantie zijnde vrienden toch wel...

Wat ik onthoud, is leven op mijn terras.  Mijn favoriete plekje is met mijn neus in de lavendel. En deze muur van de Sint-Baafsabdij in hartje Gent. Het doet zuiders aan, vind ik. Je zou bijna verwachten om hagedissen langs zien te schieten en krekels te horen tsjilpen. Of doen alleen vogels dat, tsjilpen?

En dan dit natuurlijk:


Dit heerlijk verwenpakket kreeg ik van haar. Gisteren ontmoetten we elkaar in Gent. Je kent elkaar dan wel blogsgewijs redelijk goed, in levende lijve blijft toch spannend. We waren geen van beiden een spraakwaterval, maar dat gaf niet. Ik genoot van haar gezelschap, de babbeltjes, kijken naar de kinderen. En ja hoor, ze heeft de allerliefste kinderen! (Enige tijd geleden werd er ergens op een blog door mama's tegen elkaar opgeschept over de liefste kinderen.) Mijn metekindjes buiten beschouwing gelaten natuurlijk :-). Een verslagje met foto's vind je bij haar terug. Dankjewel voor de heerlijke dag! Doen we nog eens hé?

Over een uur steekt het vuurwerk af. Twintig meter in vogelvlucht van mijn deur, of nog niet. Mijn plannen om te gaan, zijn gedwarsboomd door hevige hoofdpijn. Ik ga dus proberen om er doorheen te slapen, gewapend met oordoppen. 't Zou ook beter zijn met het oog op morgen. Het is weer vroeg dag dan.

Mijn vakantiegevoel is een initiatief van Mamarina. Meer deelnemers vind je bij haar.

20 juli 2013

cadeautje, nog in hartenthema



Een cadeautje voor iemand die van rood houdt, nog in het hartenthema. Hmm... rood en harten, doet net iets teveel denken aan valentijn en zo. Maar dat is het dus NIET! 't Is voor een lieve bijna-onbekende die ik over een dik uur zal ontmoeten. Heel spannend, maar ook wel heel fijn.

Een heel mooi weekend gewenst!

17 juli 2013

een tuto?


Waarom schrijft iemand een tuto? Dat vraag ik me af. Omdat ik zelf ook wel zin heb. Ik heb voor deze tasjes weliswaar geen patroon gebruikt. Maar ik heb natuurlijk ook niets nieuws uitgevonden. Maar wie doet dat tegenwoordig nog in blogland, iets nieuws uitvinden? We laten ons toch allemaal inspireren door wat we hier en daar tegenkomen? Op andere blogs, op pinterest, op google... Alles is ooit al eens beschreven door iemand. Dus als ik vind dat de eer iemand anders toekomt, dan geldt dat toch ook voor die honderden anderen die het wel doen? Stel dat ik het doe, zou iemand daarvan dan gebruik maken? Dat vraag ik me ook af. Het zou natuurlijk ook gewoon handig zijn voor mezelf. Niet iedere keer opnieuw berekenen wat de afmetingen precies moeten zijn, klint aantrekkelijk. Ach, ik zie wel.

Ik heb ondertussen nog maar twee weken te gaan op het werk. Elke dag vertrekt er nu wel een collega op vakantie. Elke dag afscheid nemen. Elke dag beseffen dat er weer iemand is die ik waarschijnlijk niet meer zal terugzien. Ik heb een schitterende band met veel collega's. Maar zuiver collegiaal. Ik kon me geen betere plek wensen om uit te groeien van een uiterst stille persoon tot iemand die overal haar zeg doet, mee denkt op vergaderingen, suggesties doet, opkomt voor haar standpunt... Ik voel me gewaardeerd en dat is heel wat voor mij, om dat te voelen.
En daarnaast heb ik nooit een collega gezien buiten werkverband. Niet dat ik dat gemist heb. Maar ik hoop wel te groeien tot iemand die ook buiten de werkomgeving, tussen vrienden dus, zo zeker is van zichzelf. Dat moet zalig zijn. Maar het gaat steeds beter.

Hmm, beetje een sentimentele bui. Net een boek gelezen over iemand die voluit wil leven en daarin gehinderd wordt door ziekte. Ik ben kerngezond, heb alleen weinig energie, of minder dan ik zou wensen soms, en voluit leven lukt vaak zo moeizaam. Ach, ik kom er wel. Ooit...

Mijn langste tekst ooit op de blog denk ik. Moest me even van het hart. Ik ga weer aan het naaien. Het jongste metekindje is donderdag jarig en er moet nog een pop gemaakt worden, en een dekentje voor de pop, en misschien nog een mandje... Geen tijd meer om uit te stellen!

14 juli 2013

mijn vakantiegevoel 2


Noem het zomergevoel... Dat dekt de lading beter. Hoewel met de collega's, vrienden, familie die op vakantie vertrekken, is het toch ook wel vakantiegevoel. Ik vind het trouwens fijn om te speuren naar die vakantiegevoelens. Genieten van de kleine dingen, zoals:

- de lavendel die weelderig bloeit op mijn terras
- snoepen van een aardbei, te vroeg geplukt, ze zien er zo aantrekkelijk uit, maar ach, wat geeft dat?
- watermeloen! Een gekregen stuk, mooie herinnering en zo zomers.
- een terrasje in de stad, koffie verkeerd, een boek (bij gebrek aan een brei- of haakwerk), voor het eerst dit jaar de zonnebril op de neus
- mijn favoriete bank op een halfuur fietsen van bij mij. Ik ben er in geen jaar geweest, maar het voelt nog steeds als mijn plek.
- versgemaaid gras.

'Mijn vakantiegevoel' is een initiatief van mamarina. Meer deelnemers vind je op haar blog.

13 juli 2013

voor het laatst



Het summum van zomer: versgemaaid gras! Die geur, die zindering, die gonsende insekten!

Tegen beter weten in spreide ik mijn sjaal uit, ging op de knieën zitten, fotografeerde. En moest het nadien bekomen met rode bulten, jeuk, lopende ogen en neus, niezen...

De sjaal is niet zo reusachtig als sommigen denken. 1,60 m breed en 1 m lang. Genoeg om als omslagdoek te gebruiken, te weinig om me erin te wentelen. Hij is goed zo.

Een maand zat hij in mijn handtas. Voor op de trein, in de middagpauze, op een terrasje of in een cafeetje. Ik voel me wat leeg nu.
Op naar het volgende project. Hoop dat zich snel iets aanbiedt.

O, het patroon komt uit de Filati Breimode (nr. 44).

12 juli 2013

de bijna-ex-collega's-traktatie

 
 
 
Met dank aan de zonloze dag... is het handgemaakte deel van de bijna-ex-collega's-traktatie af! De stylo's gaan wat verloren in het mandje (welgekende patroon uit Zo Geknipt). Ik maakte het nochtans al kleiner dan voorzien omdat mijn vel A3-knutselrubber niet echt A3 was. Ik ga het mandje verder opvullen met warmtebestendig (kapotte airco) en niet bederfbaar (verlofperiode) zoets. Maar dat mag ik pas de dag voordien kopen, of er zou teveel in eigen mond verdwijnen.
 
 
Het idee voor de stylo's vond ik ondertussen al geruime tijd geleden bij Kaatje's Verhaaltjes. Auw, wat een afschuwelijk gepruts was dit bij de eerste 2 exemplaren. Gelukkig vond ik snel genoeg de truck:
 
- ideale afmetingen: 12 x 1,5 cm voor het al even bekende merk van stylo
- verstevigen met vlieseline H250
- een zo fijn mogelijk kokertje rollen en na verwijderen van inktvulling naar binnen murwen
- kokertje mooi uitrollen met tandenstoker
- voorzichtig de vulling weer naar binnen schuiven.
 
Vooral die tandenstoker bleek een wondermiddel.
 
Ik hoop dat het mandje verder gebruikt zal worden voor de vele verjaardagstraktaties, eenmaal ik er niet meer ben. Staat mooier dan de obligate plastiek zak of doos.


10 juli 2013

de voorlaatste keer

De voorlaatste keer... volgende keer af, met gehaakt randje.
Als ik buiten kan, moet ik buiten zijn. En wat kan ik buiten doen, behalve breien of haken? Mij met de naaimachine op de stoep installeren, gaat me toch net iets te ver.

Een fijn weekend gewenst!

7 juli 2013

mijn vakantiegevoel 1

De voorbije week was de enige echte vakantieweek. Wat me bij blijft, is het logement van de kindjes. Je kan er hier een beetje over lezen. En de leegte nadien. Donderdag en vrijdag vond ik maar moeilijk mijn draai. Ik miste het zorgen voor, een vol huis, mijn hart dat overloopt van graag zien en waar ik ook direct iets mee kon doen, het geknuffel, in bed verhaaltjes verzinnen, de eerste blik bij het wakker worden en uit bed tillen...
Het zal hoogstwaarschijnlijk niet meer voor mij zijn, zwanger zijn, een kindje op de wereld zetten en grootbrengen. Maar dat is OK. Ik vul mijn leven wel op een andere manier in. Maar na een paar dagen een huis vol, knijpt het wel.


En om de vakantieweek af te sluiten: een te heerlijk weekend met vriendinnen. Zalig, hartverwarmend, rustig, lachen, plagen, ernstig, speels... In het park liggen, knus bijeen, ogen dicht, zingen elk een andere stem... dat is voor mij het toppunt van... Ach, een supermoment, laat het zo zeggen.
Geen beelden heb ik daarvan. Enkel deze foto als aandenken: breien op de trein, in het station, weer een paar strepen kleur als herinnering.

5 juli 2013

de omslagdoek, nog maar eens


De foto's lijken telkens heel hard op elkaar. Nochtans zitten er uren en uren werk in. Ondertussen al  133 cm breed en 70 cm hoog. Ongeveer een kwartier breien per rij.
De 3de en laatste bol is aangebroken. In de winkel is er ook geen meer, dus dit wordt de beperkende factor. 180 cm zoals ik in gedachten had, zal ik dus niet halen...

Voor komende week staan naaisels op het programma, ter afwisseling... Ik wil nog een traktatie maken voor mijn bijna ex-collega's. 20 stuks, en ik die niet van bandwerk hou...

Een heel fijn weekend gewenst!

4 juli 2013

de 4 musketiers


De 4 musketiers zijn weer huiswaarts. Een leeg en stil huis, ondertussen ontdaan van alle papiersnippers, zand, koekjessporen, broodkruimels en andere.

Het was weer heel fijn te mogen moederen en ook tof dat mijn activiteiten in de smaak vielen. Leuk zo'n enthousiaste kinderen die smeken om naar het museum te mogen. We hebben er twee gedaan. Tussen haakjes: in een museum om emmer en dweil vragen, geeft problemen... dat hebben ze soms niet... raar maar waar. 'Pipi doen!' werd ogenblikkelijk gevolgd door een plasje op de grond. Op de stoep van het paddestoelenhuisje. Broek uit en in onderbroek verder gedaan, gewandeld, bus genomen... en op de arm gezeten, waardoor ook ik bij thuiskomst andere kleren kon aandoen. Les geleerd: altijd reservekleren mee.

Steppen dat ze gedaan hebben! Heel Gent door, naar de speeltuin, naar het andere museum, gaan sporten bij de Sportmobiel, frieten halen. Heel gemakkelijk. En snel! De traagste was ik.

Ah ja, het is weer mooi geweest. Nu mijn draai terugvinden...