in hetzelfde thema

 

Een tweede hartentasje, iets groter, wat meer vakjes. Bedoeld als EHBO-tasje. Ik krijg 4 kindjes te logeren. Tasje in en uit de rugzak. Altijd pleisters en groter gerief (dat mooi in het tasje mag blijven. Een pleister mag er nog uit, maar spaar me van groter ongeluk...) bij de hand.

 

En tot slot: een hele fijne vakantie gewenst! Voor sommigen twee maanden, die ongetwijfeld voorbij zullen vliegen. Voor anderen wat korter, maar evenzeer gewenst.

Ik hoor tot de korte groep. Een week 'mama' mogen zijn. Zal ongetwijfeld doodvermoeiend zijn, maar o zo fijn.

266 rijen verder...

... nog meer van hetzelfde. En nog heel veel rijen te gaan en ze worden steeds langer...

En een oproepje:
Wil iemand deze avond om 21u bij Toertjes en Pateekes gaan kijken en BINGO posten wanneer volgende nummertjes getrokken worden: 22, 42 en 76. Je krijgt iets van mij wanneer het bingo is. Zelf kan ik deze avond niet zien en na een maandenlange strijd zou het zonde zijn als ik te laat ben. Alvast bedankt hé!

hartentasje

De definitieve versie van het tasje van de probeerselgiveaway is een feit. En het is als geslaagd bevonden!

Het tasje is het eerste maaksel in het kader van nieuw werk en moet brilkuisgerief en zo herbergen. Volgt nog een boterhammentasje en een schoudertas. Die laatste moet fiets- en regenproof zijn en voldoende plaats bieden aan het boterhammentasje, een haak- of breisel voor op de trein, een boek (ter afwisseling, indien gewenst) en andere noodzakelijke handtasbenodigdheden.

Nog werk voor de boeg. Jammer dat ik zo moeilijk in gang schiet. Eenmaal bezig is er geen stoppen aan, maar beginnen aan iets nieuws... Uitstellen, uitstellen, uitstellen... en waarom? Geen idee.

Zo heb ik nog een brief te schrijven. Een leuke dan nog wel, maar ook die wordt uitgesteld. En vermits de zon achter de huizen verdwijnt en het wat koud wordt, ga ik nu opstaan, de fiets nemen en in een cafeetje rustig gaan schrijven. Leuk toch?

verliefd op Noro

Er is al een aardig stukje bij sinds zondag. Ik ben altijd een Lana Grossa-fan geweest. Maar sinds dit Noro-garen... Ik vind die draad zo fascinerend. Soms twee kleuren innig verstrengeld, dan weer pluizige stukken katoen. O zo zacht...
Hoewel de kleuren mij eerder vreemd zijn, ben ik toch al hopeloos verliefd op deze omslagdoek.

Een fijne avond nog! En de geur van lavendel krijg je erbij. (ik zit op mijn overvolle terras met mijn neus in de laveldel)

moeder aap

Tadaa... moeder aap laat zich ook eens zien. 't Is wazig, ja, maar het hoeft ook weer niet te herkenbaar te zijn. Niet dat ik niet zichtbaar mag zijn, maar het zou toch wat ongemakkelijk voelen. Ik loop niet te hoog op met mijn uiterlijk.

Dat wazige dat komt door het slingeren. Twee weken geleden was er personeelshappening. Ik schreef me in voor boomklimmen en slingeren. Het slingeren was tof. Echt tof. Nooit gedacht dat ik dat zou durven. Het boomklimmen verliep een pak moeizamer. Te slappe armspieren... of sterke armspieren, maar een te zwaar lijf... 't is maar hoe je het bekijkt. In elk geval, het ging moeizaam. Als ik al durfde, geraakte ik halfweg compleet uitgeput en verzeilde zo in niet al te fotogenieke poses. Misschien toch eentje laten zien. Het werkt bij mij op de lachspieren.

 

Het hoeft waarschijnlijk niet gezegd dat je normaalgezien in verticale houding op de plank moet staan. Maar ik kon niet meer, en ik zat vast... en ik had heel veel plezier!

er heeft er eentje gewonnen!

Random.org heeft beslist... Ik heb steeds bewondering voor de mensen die alle namen uitschrijven en dan op een creatieve manier een winnaar trekken. En ik heb 'maar' 17 deelnemers... Schuilt daar dan toch een tikkeltje luiheid in mij?

Maar, ik denk niet dat jij daar van wakker ligt, hé An (Jace did it!). Mail je mij jouw adres?

 

melancholie

Er was eens... een koorweekend! En dat is nu gedaan. Snif... Heel gelukkig ben ik en ook triest. Dat is teken dat het goed was.

De donkerblauwe sjaal is opgegeven. Te pluizig, te licht. Ik wil wat gewicht op mijn schouders. Ik wil me omarmd weten. Bolletjes terugdragen naar de winkel en ruilen voor dit heerlijk Noro Taeyo Sock garen. Ik ben er weg van. Dat oranje binnenin, dat trekt aan mij.

Ondertussen zit deze sjaal vol symboliek. Het weekend zit erin, de mensen die er waren, het gevoel vooral van je omringd weten, rust in jezelf, dat het niet anders moet zijn dan het is. Mmmmm...

Ik ga breien, tot aan het oranje... om het weekend nog even vast te houden.

picknickpoging met muis en muis

patroon: Zo geknipt!

Muis en muis zouden picknicken... Het deken werd uitgespreid. Niet op het gras, nee, dat was nog nat. Hoewel het wel zou kunnen, want de onderkant is waterafstotend. Maar het gedoe nadien om het droog te krijgen, daar hadden ze geen zin in.

En stenen, die zijn toch maar hard. Maar ze hebben wel een superdeken hoor! Met ingebouwde fleece, zeg nu zelf!

Ondanks het gewicht van het hele ding, ging de wind er toch mee aan de haal. Ach ja, kommetjes met lekkers ontbraken... Die zouden wel raad geweten hebben met de wind.

Maar dit weekend, dan wordt het zonnig (zegt de weervrouw in mezelf, het echte weerbericht schuw ik voor de moment). En dan spreid ik mijn dekentje en ga er heerlijk op liggen soezen!

het schepseltje

Ziehier de omgekeerde peer met het worstje uit mijn vorig bericht! Jullie vroegen een foto. Ik zou het eigenlijk een kans moeten geven...

Maar ondertussen heeft dit mijn volle aandacht: een omslagdoek, nog één. Heerlijk om te maken vind ik dat. Een omslagdoek omarmt, omhult, biedt geborgenheid... Daarom ben ik er zo'n fan van. Ik twijfel wel altijd wanneer ik er één om heb. Staat het mij wel? Is het niet te ouderwets? Ben ik niet te jong? Vragen...

 

Voor deze omslagdoek gebruik ik een fijn mohairgaren. Het is heel pluizig en superlicht. Iets heel anders dan ik gewoon ben. Ik ben er op dit moment nog niet zo zeker van. Maar deze brei ik tot het einde, zowiezo. In tegenstelling tot wat de foto doet vermoeden, is dit nog maar een klein driehoekje. Ik ben nog voor een tijdje zoet.

O, ik heb nog een 'hebben  jullie dat ook?: Hebben jullie dat ook dat je na zorgvuldig zoeken in de wolwinkel, steeds dat garen of dat kleurtje eruit haalt, waarvan nog maar enkele bollen in voorraad zijn? Ik wel dus. Eerst gekozen voor een bepaald garen: 'Mevrouw toch, dat hoort bij de wintercollectie! We hebben nog maar enkele bolletjes." In de afschuwelijkste, schreeuwerige kleuren... OK, ander garen dan. Eerste kleur: nog maar 1 bolletje in het rek. Tweede kleur: 3 bolletjes, het betert. Derde kleur: 2 bolletjes. En ik heb er 5 nodig, het wordt dus een gestreept exemplaar!

probeerselgiveawaytje

Een tasje maken zonder patroon ligt me iets beter dan een gebreide knuffel ontwerpen. Ik begon eraan, aan de knuffel, breide een lijfje en een kop, of toch iets dat daarvoor moest doorgaan. 't Leek eigenlijk eerder op een omgekeerde peer... Ik begon nog aan een been. Een worstje op de omgekeerde peer... En toen bleek dat mijn armsgaten zaten waar ze niet hoeven te zitten, op de rugzijde van de omgekeerde peer, realiseerde ik me dat het uittrekken geblazen was. Maar uittrekken, dat is niest voor mij. Ik heb massa's geduld, maar het moet vooruit gaan. Zo'n stap terugzetten, nee... Ik weet wel dat het loont, maar toch...

Een tasje dus, nog verre van perfect... De mosterd ervoor is natuurlijk altijd wel ergens op het net te vinden. Er schuilt geen uitvinder in mij. Ik ben al tevreden met ideetjes verzamelen en samenvoegen tot iets dat van mij is. Hoewel ik natuurlijk droom van een gat in de markt (met iets anders dan natuurlijk). Maar wie niet?

Als je wil, wordt het van jou. Laat dan even een reactie achter voor zondag 16 juni!

op terras met muis en muis

.

Thuiskomen en opnieuw vertrekken, de stad in, terrasje doen, werken aan muis. Zo beëindig ik graag een werkdag! En nadien, wanneer het frisser wordt, nog wat bloggen. Delen... dat geeft voor mij toch een belangrijke meerwaarde aan handwerken.

patroon: zijmaakthet

En ondertussen bekruipt mij de zin om zelf een diertje te ontwerpen. Alleen, hoe begin je daaraan? En uittrekken en opnieuw beginnen, is niet mijn liefste bezigheid... Maar de voldoening moet toch gigantisch zijn? Heeft iemand zich daaraan al gewaagd?