uit het nest

 De helft van de zwerm hartenvogels heeft het nest verlaten! Nummertje 1 streek zoals voorgenomen, neer in een bushokje. Een paar seconden later stopte er al een bus. Ondergetekende vluchtte weg. Als een dief in de nacht. Ze durfde niet eens toekijken of nummertje 1 opgemerkt werd. Op de terugweg, een half uur later, hing nummertje 1 er nog steeds...

Als een dief in de nacht liet ik nog de nummertjes 2 tot en met 8 achter. Op een parkeermeter, aan een fietsrek, aan de oever van Leie en Schelde, bij den Jacob (het toppunt van lef, vind ik!) Toen werd de dief bang. De Olympische winterspelen indachtig, doorkruiste ze de stad in een hels tempo. De overige hartenvogels keerden mee terug naar het veilige nest. Ze zullen nog wel uitvliegen voor de 14de.

Door hartenvogels achter te laten, voel ik me zichtbaar. Zichtbaar zijn, is één van mijn streefdoelen, maar is tegelijk ook moeilijk. Een oude gedachte duikt dan op: niemand is ermee gebaat om met mij geconfronteerd te worden... Ik weet ondertussen natuurlijk wel dat ik zo niet mag denken en ik laat mijn leven daar niet meer door bepalen. Maar dat die gedachte nu opduikt, dat vind ik toch wel gek. Want janusje is zichtbaar. Niet ik. Niemand zal weten van wie de vogels komen. En bovendien realiseerde ik me dat ik zo 's avonds voornamelijk Engels hoorde praten. De boodschap op het kaartje zal dus ook nog eens onbegrijpbaar zijn. Allez, "boodschap"... 't is niet dat er een wijsheid opstaat of zo.

Dat de vinder er maar blij mee is. Dat is het enige dat telt.

(Voor de duidelijkheid: alles is OK met mij hoor! Ik vermeld de oude gedachte, maar ik weet dat ze oud is. Geen probleem dus. Ik zou niet willen dat dit blogbericht als zwaarmoedig overkomt, want dat is niet hoe ik me voel.)

Wordt vervolgd...