Toen ik begin 2017 ophield met bloggen, had ik net een huis gekocht. Verwachtingsvol was ik. Hopend om eindelijk een plek te vinden waar ik kon thuis zijn en tot rust komen. Het draaide anders uit. Het huis was een nachtmerrie van verborgen gebreken. Extreem vochtige vloer en een doordringende stank. Jarenlang zoeken door gespecialiseerde firma's leverde niets op. Tenzij dan "misschien is het dit...", "misschien kan je dat eens proberen...", met als gemene deler "misschien" en absoluut geen garantie op succes. Geen enkele "misschien" werd echter door meerdere mensen uitgesproken. Niet simpel voor een leek in bouwtechnische zaken om dan te beslissen. Met perioden zat ik meer op een bankje in de stad dan thuis. Thuis, het echte thuis, niet de bakstenen, bleef een verre droom.
Nu staat het huis te koop. Spotgoedkoop, want geen enkel gebrek verzwijg ik. En ik, ik zit sinds zaterdag in een nieuw huis. Een huurhuis. Kopen doe ik nooit meer.
Zo gefocust was mijn geest op problemen. Jarenlang. Zo in beslag genomen, dat nu ik in het nieuwe huis zit, opnieuw vocht zie in de vloer, opnieuw onaangename geuren ruik. Het is te onwerkelijk om waar te zijn. Misschien is het ook niet waar. Dat hoop ik zo. Ik hoop dat mijn hoofd me misleidt, dat obsessief-compulsief stukje dat nog niet beseft dat de situatie veranderd is. Ondertussen vecht ik tegen de drang om overal te gaan snuffelen, om op mijn knieën op de grond te zitten en te turen naar de vloer. Lastig en allesbehalve een zorgeloos nieuw begin. Maar ik blijf hoopvol.
Het is trouwens een zalig ruim huis. Met een heuse hobbykamer! Iets waar ik al 20 jaar van droom. En een living zo groot dat ik heel wat mensen kan ontvangen. Mensen die ik nog niet ken, maar dat komt vast nog.
En het allerzaligste, is dat de tweede dag al de bel ging. Het buurmeisje had een tekening voor mij gemaakt. Een welkom-tekening. Hoe heerlijk is dat! En er is een Whatsapp-groepje van de buren, en een Facebook-groep. Zo fijn om me omringd te voelen door betrokken mensen. Dat alleen al maakt het hier meer thuis dan ik ooit gekend heb.
"Het komt goed met een beetje seffens", zeggen we hier. Een mooi, licht huis in een gezellige omgeving met een heel lief buurmeisje. Geniet maar van die warmte van buren in een dorp. Ik duim dat je oude huis snel verkocht zal zijn. Liefs.
BeantwoordenVerwijderenOh wat erg van je huis! Lijkt me idd erg frustrerend! Het geeft me ook wat troost dat ik nooit een huis zal bezitten en altijd zal huren.
BeantwoordenVerwijderenEn ik ben blij voor je dat je een ander stekje gevonden hebt.
VerwijderenWat een drama. Gelukkig heb je een ander plekje gevonden hoopvdat je je daar gauw kunt settelen en weer genieten
BeantwoordenVerwijderenwat erg voor je om dit allemaal te moeten doorworstelen hebben...maar geniet nu maar van je nieuwe 'thuis'. En met zoveel liefde welkom geheten worden in de buurt, dat kan enkel maar een supergoed voorteken zijn van betere tijden. Ik wens je alle goeds, van harte.
BeantwoordenVerwijderen