24 juli 2021

Graven, als in een put graven

Ik graaf in een oud boek. Een tweedehandsboek dat ik vond, verborgen achter andere boeken. Misschien daarom dat ik het meenam. Omdat het onzichtbaar was, verstopt, en dat symbool staat voor hoe ik ook was, tot een jaar geleden. Ik heb het niet gelezen. Maar ik zie wel dat de taal hard is. Had ik dat toen gezien, het was niet meegekomen. Maar ook daar kan symboliek in zitten. Een eigen verhaal maken in een wereld die niet bepaald meezit. Een mooi, warm verhaal. 

 
Maar het leent zich dus prima om in te graven. Soms verbeten. Met ongeduldige uithalen rondjes uitsnijden en ruw lostrekken. Soms zachter. Nu is er een tunnel doorheen het hele boek. Om in af te dalen en te ontdekken. Of om in te vallen wanneer ik dreig op te geven. Met een gele draad om de weg niet kwijt te geraken.
 
 
Er is ook een holletje, bekleed met sarizijde en wol, en met een dekentje erin. Een veilig plekje. Zacht en warm. Ik wou dat ik mezelf zo klein kon maken dat ik erin paste. Me daar opkrullen en de storm doorstaan. Ik ben zo bang, dat ik geen fijne plek ga vinden om te wonen. Hoe het financieel moet. Of ik mijn job ga kunnen blijven doen nu ik ziek ben. Ik weet het allemaal niet meer en het vertrouwen is zoek. 
 
 
Geel in het dekentje en de "rode draad". De kleur van het derde chakra. Manipura of zonnevlecht. Het staat voor innerlijke kracht en zelfvertrouwen. En los daarvan associeer ik het met warmte, al veel langer dan ik yoga doe. Daarom werk ik er graag mee. Als een herinnering om steeds terug te keren naar het vertrouwen. En om mezelf te koesteren.

1 opmerking :

  1. Oei, het gaat precies niet zo goed met je. Ik wens je veel warmte en een veilig holletje om je in terug te trekken zodat je lekker kan opladen en er weer tegenaan kan.

    BeantwoordenVerwijderen