het allermooiste garen

patroon: http://www.ravelry.com/patterns/library/shaelyn

De ontdekking van Noro Taeyo garen (van beer) is niet goed voor mijn portemonnee. Onweerstaanbaar vind ik dat garen. Dat gevoel alleen al terwijl je breit...

De kleurkeuze heeft zijn tijd geduurd, is doordacht en doorvoeld gebeurd. Toch schrik ik nu een beetje van de felheid. Maar dat geeft niet. Dit wordt de ultieme omslagdoek! Voor tijden van eenzaamheid, stress (op handen zijnde sollicitatie, 17 april, duimen! Heel summier, want wie weet wie dit leest.), frustratie, leegte, verveling... kortom om moeilijke momenten het hoofd te bieden. En voor tijden van plezier, geluk, samenzijn, ... om die te koesteren. Tja, ik ben op dat vlak misschien wat vreemd. Ik hecht veel waarde aan wat ik maak, omwille van het gevoel, de intentie die erachter schuilgaat. Ik moet wel zeggen, eenmaal af, gaat veel van die zelf toevertrouwde waarde verloren. Logisch ook, want het blijft maar een voorwerp. Maar ja, zo werk ik dus. En zo komt het dus dat bandwerk me niets zegt.

Deze namiddag heb ik aan de poppen gewerkt voor het figurentheater, morgen weer. Een plotselinge drukte na een week thuis blijven, maar wel heel welkom. Fijn toch om met onbekende mensen aan dezelfde koppen te werken en al doende een babbeltje slaan! Ik ben geen mens om ellenlange gesprekken mee te voeren over ditjes en datjes, maar samen iets doen en ondertussen wat kletsen, daar hou ik wel van!

Nog een fijne zondag gewenst!