 |
| patroon: cathedral window pin cushion |
Met enige schaamte toon ik mijn nieuwe speldenkussen. Schaamte, omdat ik nog steeds het ritstasje van mijn giveaway heb te maken. Niet dat ik er geen zin in heb, daar niet van. Maar ik heb de slechte gewoonte om iets dat moet, uit te stellen. Dat geldt in elk geval voor privé-gerelateerde zelfopgelegde moetens. Morgen begin ik eraan. Zonder uitstel.
Heeft iemand ervaring met het maken van reflecterende rooskleurige brillen? Je weet wel, zo'n bril waar je doorheen ziet en de wereld dan ziet vanuit een innerlijke rust en mededogen. Pfff, ik vind dat zo, zo moeilijk. Mijn bril is aan vervanging toe. Nu draag ik er te vaak één met donkere glazen en een montuur die knelt en doet pijn. (Voor alle duidelijkheid, ik heb het over de figuurlijke bril. De echte, die is nieuw en grijs en draagt super.)
Ik weet zo goed dat ik mezelf stokken in de wielen steek door de manier waarop ik naar mezelf kijk. Meer nog, dat ik ook contact bemoeilijk. En toch hé. Het is zo hardnekkig. En eerlijk, ook in brilloze momenten, kan ik me maar moeilijk een idee vormen van wat anderen echt over me denken, of misschien beter, voelen. Wat zien mensen in mij? Wat voeg ik toe aan iemands leven?
Weten jullie dat eigenlijk, wat jullie betekenen voor vrienden? Wat in jullie aantrekkelijk is voor vrienden? Daar wou ik eigenlijk toe komen. Het is iets dat ik me afvraag.
Aanvulling op 29/01/2014:
Lieve mensen, ik heb het gevoel dat mijn vraag ietwat anders is overgekomen dan bedoeld. Er is geen noodsituatie ten huize janusje, hoor. Ik ben alleen vaak bezig met wie ik ben als persoon, als vriendin, of dat goed genoeg is... en ik vroeg me af of anderen daar ook mee bezig zijn. Bewegen jullie je vrij tussen mensen?
mooi speldenkussen. En dat andere is een heel moeilijke vraag. Vooral dan wat zien vrienden in mij... Ik heb niet zo veel goede vrienden. Ik heb mijn man en collega's en verder wat losse vrienden die ik af en toe zie maar helemaal niet veel. Zo'n vaste vriendenkring heb ik niet. Ik heb wel internet en daar vind ik mijzelf veilig op sociaal leven. Daar kennen ze mij niet echt en enkel wat ik wil tonen van mij zien ze. 't zou mij deugd doen wat meer buiten te komen ... maar zo ben ik niet ingesteld. dat is niet mijn karakter. en wat ze van mij vinden trek ik mij innerlijk in vraag maar laat mij er niet over overheersen. en hoe ouder ik word hoe minder erg ik het vind.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je het gewoon ook uitstraalt, hoe je jezelf voelt vanbinnen. En als je zelf door een knellende, donkere bril bekijkt, dat dat voor een groot deel bepaalt hoe anderen jou zien... Ik vermoed dat ik van nature een onverbeterlijke optimist ben, ergens vind ik altijd wel de kracht en de moed om door te gaan, opnieuw op te staan. Maar ik weet dat dat veel te maken heeft met de wetenschap dat ik graag gezien ben, door mijn man, mijn kinderen en mijn ouders. Vermoedelijk ook door een aantal andere mensen, maar die eerste, die zijn voor mij het belangrijkste. Wat uiteraard niet wil zeggen dat ik behoorlijk zwartgallig kan zijn, en voelen.
BeantwoordenVerwijderenIk lees en voel dat je het bij momenten heel moeilijk hebt, en mocht ik kunnen, ik droeg een deel van je last mee. Ik kan alleen maar bidden en hopen dat je die nieuwe roze bril vindt -als het dat is wat je zoekt-, maar bovenal nog, dat je weet (beseft) dat JIJ de moeite waard bent, en dat dat veel belangrijker is dan hoe andere mensen je zien.
Heel mooi speldenkussen, een techniek die ik nog niet geprobeerd heb, maar wel heel mooi is!
BeantwoordenVerwijderenJe stelt jezelf wel de hele tijd in vraag, soms is dat goed, maar je moet er echt niet te lang bij stilstaan. Mensen moeten je gewoon nemen zoals je bent, je partner, je vrienden, je collega's, en wie dat niet doet, hoort zeker niet bij je vrienden! Je hebt het heel moeilijk merk ik, maar is het zo belangrijk wat anderen van je denken??? Het belangrijkste is dat jij je goed voelt in je vel en de rest kan erbij als je dat gevoel hebt. Kunnen we je hiermee helpen? Je kan toch veel mooie dingen maken, je hebt een job, je hebt een leuke blog. Volgens mij ben jij een heel leuk iemand! Kan je er met niemand over praten???
Grtjes, rita.
Lieve mensen, ik heb het gevoel dat mijn vraag ietwat anders is overgekomen dan bedoeld. Er is geen noodsituatie ten huize janusje, hoor. Ik ben alleen veel bezig met wie ik ben als persoon, als vriendin, of dat goed genoeg is... en ik vroeg me af of anderen daar ook mee bezig zijn. Bewegen jullie je vrij tussen mensen?
BeantwoordenVerwijderenJanusje, ik vraag mij dat ook wel nog altijd af hoor ... wie ben ik, hoe kom ik over enzo ... een heel pak minder dan toen ik een puber was, dat wel ... maar op zich vind ik dat niet zo abnormaal. Uiteindelijk leven en bewegen we ook in een maatschappij waarbij we voortdurend geëvalueerd worden door anderen, bv heel formeel dan op het werk. Iedereen heeft ook veel te vaak een mening over anderen. Maar uiteindelijk trek ik me dat niet zoveel aan. Ik weet zelf waar ik goed in ben, waarin niet, wat ik graag doe, wat ik wil of niet enz ... en weet je, dat is al zoveel ! Zelfkennis is het begin van alles ... en dan straal je dat zo uit naar anderen toe ;-)
BeantwoordenVerwijderen