wollig verlangen

Zie hier het resultaat van twee dagen spincursus.

Variërend van naalddikte 2 tot 7 of zo (Jij bepaalt de draaddikte, zei de juf. Laten we het erop houden dat ik die intentie had, maar in de praktijk niet veel te zeggen had aan het spinnewiel.).
Met de nodige kronkels, wolophopingen en restjes mos en stro (Art yarn heet dat dan wanneer je het expres zou doen.).

Het was even slikken om de ongewassen, vers van het schaap wol door mijn handen te laten gaan. Vooral waar de wol eerder bruin dan gelig was... Maar eenmaal dat overwonnen, was het fijn! Spinnen, pottendraaien, houtdraaien... Van vormeloos naar vorm door simpele handbewegingen (simpel in de betekenis van eenvoudig, niet als "gemakkelijk"). Ik hou daar zo enorm van. Glasblazen is ook zoiets. Dat staat nog op het verlanglijstje.
Voor de moment ontbreken de financiële middelen en de ruimte om een spinnewiel aan te schaffen. Ooit komt dat er nog wel van...

De omslagdoek groeit. Naar mijn zin iets te veel in de lengte, maar ach, dat geeft niet. Nog vier rijen bloemen te gaan. Stilaan zie ik ernaar uit om aan de rand te beginnen.

Creatief zijn kost me de laatste weken te veel energie. Of beter, vraagt energie die ik niet heb. Dus ik brei, en brei en brei, ook al vind ik dat niet altijd even fijn. Niet nadenken en tellen. En wanneer er weer een rij bloemen af is, verwonderd kijken en dromen van het eindresultaat (en van gelukkigere tijden, dat ook).

Liefs!