het favoriete springplekje herontdekt

Een dag spoedverlof. Eigenlijk twee, want ook nog morgen. Ik werk als business analist en dat is me op het lijf geschreven. Maar de ambtenarij... Wij zijn niet verenigbaar. Ik plichtbewust, veel verantwoordelijksheidszin en een teamplayer. De ambtenarij, of toch die enkele collega's die haar clichébeeld met verve vertegenwoordigen, laks, de weg van de minste moeite, je-m'en-foutisme.
Wanneer ik uit pure machteloosheid de neiging om te gaan gillen met moeite kan onderdrukken, mijn toevlucht moet nemen in het toilet om de tranen de vrije loop te laten, dan is het tijd voor verlof.
Gelukkig kan dat zomaar, van vandaag op morgen.

het favoriete springplekje herontdekt

Ik deed wat ik het liefste doe: naaien. Eerst werd de laatste hand gelegd aan mijn Lotta skirt. De derde ondertussen. Nummer één deed het goed. Maar bleek iets te breed (ondertussen weet ik dat ze al behoorlijk uitgerokken is). Nummer twee was een maat kleiner. Overmoedig. Buik intrekken, rits dichtdoen, krak... Nummer drie ergens tussenin. Buik intrekken is nog een vereiste, maar de rits houdt het. :-)

Daarna was het de beurt aan mijn favoriet der kleine tasjes. Maar dat is voor een andere keer.

weetjes:
patroon:  Lotta skirt van Compagnie M.
               maat XXL, maar dan 2 cm versmald                    
stof:        Cloud9 Poppy Turquoise van bij Pieke Wieke           
               Viscose voering van bij Stoffen Artevelde