donna

Zij en ik zouden eens zien wie er het langst kon weerstaan aan Donna. Zie hier de verliezer... Maar ik heb zo lang als mogelijk gewacht. De oude handtas was helemaal verbleekt, de stof zo dun geworden dat de binnenvoering erdoor piepte, om nog niet te spreken van de scheur... En wanneer je zelf tassen maakt, kan je je niet veroorloven om met een versleten exemplaar rond te wandelen. Toch?

Zoals kinderen schoentoppen verslijten, of broeken op kniehoogte, verslijt ik tassen. De reden? Elke dag fietsen met de tas om de schouder. Dat wrijft dan heen en weer over mijn been. Met slijtage van tas (en ook wel rechterbroekspijp) tot gevolg.

Donna Vintage Handbag van Swoon Sewing Patterns

Ik ben niet onverdeeld enthousiast over het resultaat. De vintage look is weg door de jeansstof (om vroegtijdige slijtage tegen te gaan :-) ). De tas is me ook niet vrouwelijk genoeg (over dat vrouwelijk, dat is een moeilijke... na 40 jaar ben ik er nog steeds niet uit welk "vrouwelijk" bij me past). Dat ik het patroon 20% vergrootte in de breedte en de lengte draagt waarschijnlijk ook bij tot de sportievere look. Tablet, agenda, schrijfboekje, de hele reutemeteut aan badgen (trein, fietsenstalling, werk), papieren zakdoekjes... dat moet immers elke dag mee. Verder voegde ik een schouderriem toe. En het zakgedeelte vooraan sloot ik met een kamsnap, kwestie van geen inhoud te verliezen wanneer ik de tas gezwind rond de schouder zwier.

Na een badje "HG waterdicht voor textiel" was de tas klaar voor gebruik. Ze is misschien niet helemaal geworden wat ik voor ogen had, dienst zal ze zeker doen!