bloemenstrepen en een geruit pakje

Voor de muts kocht ik 7 bollen wol. Juist. Nogal veel, dat wist ik ook, maar ik herinnerde het mij zo uit het patroon. Die 7 bollen gingen mee op vakantie. En 5 kwamen er onaangeraakt van terug.
Wat ging er mis? Inches en centimeters doorheen gehaspeld? Er in elk geval niet bij stilgestaan dat je nu eenmaal meer bollen nodig hebt, wanneer je met meer kleuren werkt, zoals in de beschrijving.

Thuis was het even twijfelen. Breng ik ze terug naar de winkel? Of toch maar niet...

patroon: Daisy van Ruth Sorensen (het streepje door de "o" moet je erbij denken)

Het werd "toch maar niet". Een grote omslagdoek in fair isle lonkte. Ik zag haar met zo'n exemplaar pronken op een legendarische picknick in het begin van de zomer. En zij maakte een wondermooi exemplaar. Het kriebelde. De daisy-shawl werd geboren... Hoe heerlijk is dit om te doen!

Steken tellen en de kleuren zien verlopen. En op het einde (over een paar weken) één grote lap zachtheid. Precies was ik nodig heb.

Dat brengt me bij mijn vorige blogpost. Hoe fijn jullie reacties waren, hoeveel deugd ze deden, dat schreef ik al in antwoord op de reacties. Toch wil ik nogmaal bedanken. De statistiekjes zijn sindsdien niet meer geraadpleegd. Het blogplezier is teruggevonden en het zelfvertrouwen groeit. :-)

Wat zijn jullie een fijne en warme mensen! De uitgebreide reacties, zomaar een goedemorgenmailtje, en een pakje in de bus! Rood wit geruit lag het naar mij te lonken in mijn rode brievenbus. Aangekondigd, want het liet iets te lang op zich wachten wat tot ongerustheid leidde bij de verzendster. Zacht en toch stevig. Erin een mooi zelfgemaakt en groot houten hart. Het hangt aan de muur naast de keukentafel. De plek waar ik de meeste tijd doorbreng. Ik kijk er vaak naar en dan maakt mijn hart (het organische exemplaar) symbolisch een jubelsprongetje.
De zachtheid komt van Engelse stofjes. De stofjes passen heel mooi bij je theeservies, Esther! Brengt me op een ideetje...
Een dikke dankjewel, Esther! Je bent een schat...