notaboekhoesje

Een notaboekhoesje geïnspireerd op het knuffelkussen. In het paarste stofje dat zich vermomt in blauw voor de camera.

Een projectje met hindernissen opnieuw:

Afmetingen van het schriftje opnemen, naadtoeslag erbij. Prima. Dan beslissen om met repen stof te werken. Nog steeds prima. Maar dan wel in de berekening vergeten dat de naadtoeslag er al bij zat. OK, om het simpel te zeggen: het hoesje was te breed door een dubbele naadtoeslag. Maar geen nood: de staart van muis plakt nog net tegen de rand en er piept nog een strookje van de bloemetjesstof door na het wegknippen van de overtollige stof.

En dan... eindigen met een hoesje dat heel nipt past. Perfect past, laat het ons zo zeggen, ware het niet dat ik vergat om de flappen dicht te naaien. (Help, hoe leg je dit uit? Chapeau voor de mensen die volledige werkbeschrijvingen op papier krijgen!) Maar ook dit opgelost met een heel smal stiksels. (Niet op letten als je het niet meer snapt. Het ligt aan mij!)

Nog een ingenieus ideetje: een rekker om de reeds gebruikte blaadjes bijeen te houden. Op de verkeerde plaats vastgemaakt. Hoera! De oplossing: één kant van de flap open laten, de rekker gebruiken om het schriftje op zijn plaats te houden en zie daar, een opbergvakje is geboren. Dat je er best geen belangrijke papiertjes in bewaart, omdat ze er zo weer uit kunnen vallen, is maar een klein detail.

En ach, wat scheve naden. Dat komt ervan als je graag naait, maar een hekel hebt aan patronen tekenen en knippen.

Maar ik ben tevreden. Het is mooi en meer hoeft niet. Ik ga er met plezier in schrijven.