vakantie

Terug thuis! Het deed deugd even in een heel andere context dan thuis te vertoeven. Even niets te moeten, een frisse wind door het hoofd te laten waaien. Die wind mag je ook vrij letterlijk nemen. Wat een kracht! Ik hou ervan als de natuur machtig is. Dat doet me leven. Mijn tent vond dat jammer genoeg niet zo aangenaam. De laatste ochtend (gelukkig dan pas!) is hij bezweken.

Op dag 1 zagen kangoeroe en ik het volledig zitten. Met een zware rugzak (tent en zo) op de vouwfiets van het station naar de camping fietsen. Zwaar! Langs de kust is het niet vlak, hé. Klif op (het laatste deel telkens te voet), klif af (zelfs daar moeten trappen door de tegenwind). Getuige de vele aanmoedigingen die ik onderweg kreeg... 

Op de camping kregen we een rustige plek. Oef! En daarna was er tijd om te genieten van het uitzicht. Een jaar of tien geleden was ik daar al eens. Ik herinnerde me nog de mooie ligging van de camping. Toen vertrok ik met de fiets vanuit Gent en reed op veertien dagen de kust af tot aan Bretagne. Waar is de energie naartoe?

Op dag 2 werd het GR-pad langs de kust afgelopen, totdat ik moe was. Niet zo heel ver. Er was ook zoveel moois te zien onderweg. Terugkeren deed ik met de bus.

Dag 3 kondigde zich aan als een grauwe dag. Tijd om met de bus naar het nabijgelegen stadje te gaan. De sfeer van de haven opsnuiven. Maar lummelen is niets voor mij. Veel pittoresks was daar trouwens niet. Alles gericht op toerisme. Daarbij voel ik mij niet echt in mijn element.

Na een hele tijd haken in één of andere ongezellige, toeristische bedoening, had ik het lumineuze idee om te voet terug te keren. Dat leverde een behoorlijk lange wandeling langs de andere kant van het GR-kustpad op. Die luchten! Zalig mooi! Wat een intensiteit krijgen de kleuren onder een dreigende onweerslucht... De wolken waren wel zo vriendelijk om hun inhoud bij zich te houden totdat ik net terug bij mijn tent was.

Hier stond ik ook even stil bij haar blogpost. Mezelf een kaart sturen op momenten dat ik me gelukkig voel, maar die pas laten verzenden in de toekomst, dat leek me wel wat. Ik hoop de verzenddata te vergeten, zodat ik plots, op een willekeurige dag, verrast word door post. Het lijkt me heel inspirerend om zo herinnerd te worden aan geluksmomenten.
De kaarten verstuur ik via een toepassing van BPost, dezelfde waarmee ik ook de kangoeroepost verstuurd heb. Dames die hun adres hebben opgegeven: de post is onderweg! Ik had net voor elke dag één kaart. Vond ik super om te doen.

De wolken hadden het al aangekondigd: in de nacht van dag 3 op dag 4 heeft het behoorlijk gestormd. Rond een uur of vijf 's nachts begon mijn tent zo heen en weer te zwiepen, dat ik het niet meer vertrouwde. Ik wist even niet meer wat te doen. De tent verlaten en beschutting zoeken? Dan zou die gegarandeerd wegwaaien. Mijn hele gewicht dan maar gebruiken om tegendruk te bieden aan de windstoten. En ondertussen lezen, lezen, lezen tot tien uur 's ochtends, tot de intensiteit afnam. Mijn tent heeft het gehouden. Maar het moet niet gezegd dat ik vrij belabberd was. Middagdutje, veel haken, koffietje drinken op terras. Meer zat er niet in. De zee was wel prachtig! Na de kracht van de wind, die van de golven. Machtig.

Dag 5 tenslotte, was nat. Echt nat, geen moment zonder regen, behalve dan 's avonds. Het is dat ik 's morgens niet wist dat het zou blijven regenen, en overdag bleef hopen op een opklaring. Twintig kilometer gestapt, jawel (trots!), zwarte voeten (dat heb je met sandalen), modderspatten tot hoog op de broek, een kaart die scheurde van de vochtigheid... Na afloop een ijsje als beloning. En daarna een koffie om weer warm te krijgen... :-)

En in de nacht van dag 5 op dag 6 stormde het weer. Niet zo hevig, maar de tent kon er niet meer tegen. Krak, zei de tentstok 's morgens. Ik was dus heel vroeg uit de tent en klaar om de terugreis aan te vatten. Veel te vroeg was ik aan het station. Ik dronk een paar koffies om de tijd te vullen en genoot van de kracht van de natuur die me binnen niet kon raken.

En dat was het. Ook dag 6 loopt nu op z'n einde...
Dank voor jullie lieve wensen naar aanleiding van mijn vorige berichten! Dat is fijn! Toch twijfel ik wanneer ik mij van mijn zwakkere kant laat zien. Gelukkig is dat voorlopig niet meer aan de orde.