stormy sea

patroon: Fallen Leaves van Wieke van Keulen

Serina van Vinnis Colours, hoe ongelooflijk zacht is dit! Gemaakt uit bamboe en hand geverfd in Zuid-Afrika. Ik kan het niet laten om zo af en toe met mijn wang langs het stukje sjaal te strelen.
Er zitten mooie, subtiele kleurschakeringen in. Zag je de naam trouwens? Stormy Sea. Daarvoor viel ik. Perfect om aan de Bretoense zee te haken.


Waarom ik dan nu al bezig ben? Omdat het lijf twijfelt tussen ziek worden of niet. Gisteren sloeg de wijzer door naar ziek, vandaag naar slap en moe. Dus spaar ik het zoveel mogelijk en haak.

Week 3 alweer van de Fair Isle Sampler. Waar ik in het begin dacht, "Help, dat red ik nooit op één week!", denk ik nu al na twee dagen "Nog zo lang tot het weer woensdag is en ik verder kan doen!". Om maar te zeggen dat ik hier enorm van hou. In de rugzak zitten alvast enkele bolletjes voor een muts.

O, wat verlang ik naar mijn "roulotte". Het trage leven. Knus met een haakwerk op schoot door het raampje naar buiten staren. Of in het zonnetjes in mijn hangmat schommelen, dromen, lezen. Lange wandeltochten (dus lijf van me, zie maar dat je gauw weer fit bent...).

Tot gauw!

Joepie! Oef...

Joepie! Rond 15u30 begon ik het heel goed te voelen. Een opluchting die zich manifesteert. Een blijdschap die opborrelt. De spreekwoordelijke last die van mijn schouders glijdt.
De eindstreep van twee maanden keihard werken en trachten de frustraties het hoofd te bieden gehaald. Alles netjes afgewerkt zoals ik wou. Hoewel afwerken een nogal relatief begrip is. In mijn afwezigheid zullen vanzelf nieuwe vraagstukken ontstaan, problemen die een oplossing vragen... Maar hé, dat is een probleem voor over twee weken. Nu kabbel ik voort op opluchting, op het vooruitzicht om twee weken te kunnen inrichten zoals ik het wil. Schitterend! Nog nooit was vakantie zo welkom...

Joepie! Gisteren stak een grote omslag uit mijn brievenbus. Goh, vast het kussen dat ik gewonnen had bij Onliemie. Ik was niet de enige die twijfel had bij het concept van het kussen. Want een kussen met een tunneltje en twee koorden... Misschien ben ik wel de enige die zo goedgelovig was.

Laten we het een multifunctioneel kussen noemen. Een kussen perfect om mee te nemen op reis. Om keitjes in te verzamelen. Eerlijk gezegd, zie ik die optie beter zitten dan kussen in de traditionele betekenis van het woord.

Dankjewel, Onliemie! Ik vind het een schitterend geschenk!

Was er deze week een of andere magische kracht aanwezig, die ons naar hetzelfde stofje deed grijpen? Ik verwerkte hetzelfde blauwe ribfluweel in mijn cadeautje voor de blauwminnende bewoonster van Pippa's Hus. En oef! Of joepie! Het is mooi bevonden. Daar ben ik zo blij om.

patroon: India hobo bag van Swoon Sewing Patterns

En een laatste maal oef! De stemmen boven zijn verstild. De ademhaling verdiept. Ze slapen, mijn drie kleine logeetjes. Joepie! Hoe geweldig is het om zo de vakantie in te zetten (de logees bedoel ik).  Mijn kleine metekindje heeft lang gewacht met praten. Maar nu kan ze het, en hoe! Ze zorgt voor heel wat leven samen met haar broer. En grote zus, die denkt er het hare van, denk ik.

O, nog een joepie! In november doe ik een paar dagen Eindhoven. Cursus poppen maken bij Betsie is gereserveerd. Wat heb ik er zin in!

Heb een heel fijn weekend!

zin, rozenrozerood en blauw

Jaren geleden kocht ik een pakket om Waldorf-poppen te maken. Ergens moet het nog liggen, op zolder (lees: een half verdiepinkje in mijn slaapkamer. Gerief kan erin geduwd worden wanneer ik op de ladder ga staan. Iets eruit halen na geruime tijd is een pak moeilijker. Het wordt immers steeds meer naar achteren geduwd...).

Nu zijn Soof en Phine er. En het kriebelt verschrikkelijk om me te verdiepen in poppen maken. Ik zocht op internet, en vond: poppen-atelier Betsy van den Langenberg in Eindhoven. Om de een of andere reden zie ik geen Belgische cursus in de aanbieding...

Heeft er iemand zin om mee te doen? Geef me dan een seintje! Ik zou ook alleen kunnen gaan, wat ik ook ga doen, als ik niemand vind. Maar ik heb nogal schrik voor één-op-één situaties. Veel te bang dat ik de ander ga vervelen...

Maar goed, ik doe het zowiezo, hoe gigantisch de uitdaging ook is. Met een job waarvan ik niet weet of ik het vol ga houden (ik vrees dat mijn karakter niet verenigbaar is met het ambtenarenapparaat), heb ik nood aan uitkijkmomenten in mijn vrije tijd. Deze cursus is daar een voorbeeld van.

  
Over mogelijks gaan vervelen... week 2 van de Fair Isle Sampler is een feit (nog 23 weken lang te zien op dit blog...) Ik vind dit zó fijn en rustgevend. Altijd jammer wanneer ik een paar dagen te vroeg klaar ben. Pas op woensdag verschijnt het volgende deel. Ik weet al wat ik straks ga doen!

patroon: Ann T-top van StyleArc

Dit T-shirt is precies in dezelfde kleuren als de KAL... Rolde enige weken geleden van onder de naaimachine. Een gelegenheid om het eens te tonen.

Een fijne avond gewenst! 

het is blauw, zonder een spoortje geel

Sinds mijn stoffen niet meer in twee dozen zitten, maar in twee lades, heb ik een veel beter overzicht. Voor dit project gold: blauw. En géén geel. Hoewel ik donkerblauw en geel een schitterende combinatie vind. Het doet me denken aan een gele maansikkel tegen een donkere hemel. Geborgen in de ronding van de maan een mannetje. Een beeld dat me als prille twintiger vaak voor ogen stond. Maar de ontvangster blijkt allergisch te zijn aan geel. Even overwoog ik om te plagen. Maar nee, ik ben braaf geweest. Morgen een postkantoor zoeken in Brussel en dan is het eerste van de vijf pakjes vertrokken.

Zie hier deel twee van: hoe maak ik mijn keuken gezelliger? Katriens blogpost kwam als geroepen. Bleek ik net op zoek te zijn naar een memobord, -touw of wat dan ook. En alle benodigdheden lagen in huis. Hoe gemakkelijk is het leven soms...
(In mijn keuken is het immer donker, vandaar de belabberde kwaliteit van de foto's.)

Een lieve groet!

hoe het onderwerp van deze post plots bijzaak werd

Ik had net foto's gemaakt voor een post op blogger. Roept de buurvrouw beneden onder mijn balkon "C, ik heb een cadeautje voor jou!". Wat me natuurlijk uitermate verbaasde, want sinds het nachtelijk kuisincident bleef het nogal stil tussen ons. Maar het was niet zomaar een cadeautje, het was HET geschenk.

Soof en Phine van haakjuffie! Tranen van ontroering, verwondering, dankbaarheid. Kijken in Phines blik en woordenloos voelen waarom ik me een weg baan doorheen het leven. Dankjewel haakjuffie, ze zullen gekoesterd worden! Ik voel me rijk. Voel een zalig vertrouwen in de toekomst.

En de bijzaak:

De Fair Isle Sampler II van Wieke Van Keulen. Week 1 van 25. Steek voor steek me een nieuwe techniek aanleren. Een les in traagheid voor een snelle breister zoals ik. Nu het eerste gevecht met draden die mijn vingers gijzelden, gestreden is, geniet ik met volle teugen. Steekje per steekje trots zijn.

Een hele mooie avond gewenst!

de lamp zocht een plek

Hoewel het nog geen verlof is, stond dit weekend in het teken van de kast. De reden? Stress en een lamp die een plek zocht.

Stress op het werk. Ongekend tot een maand geleden. Nu de keerzijde van een meer dan uitdagende job. Werken, steeds meer, steeds langer. Realiteitszin verliezen. En het ergst van al, die prikkelbaarheid. Lange tenen. Uitvergrote emoties. Zo ken ik mezelf niet.

Soit, er moest dus afgereageerd worden. Fysieke actie om me te verhinderen om aan het werk te denken. Om me af te leiden van de wurggreep rond mijn hart. Auto huren, ritje Ikea en bouwen maar.

De kast staat er mooi te wezen nu. Dé lamp erop, A. ernaast, twee kaarsen een plek gereserveerd voor Soof en Phine, die hopelijk gauw hier zijn. Ik ben er blij mee!